هوش مصنوعی و استدلال به سود پیدایش قسمی جدید از مسئلۀ شرّ

بخشی مهم از مسئلۀ شرّ به تبیین انواع شرها اختصاص دارد. به‌طور سنتی دو قسم شرّ از هم متمایز می‌شود: شرّ طبیعی و شرّ اخلاقی. البته در دوران متاخر دو قسم دیگر شرّ نیز به اقسام شرور اضافه شده است: شرّ اگزیستانسیالیستی و شرّ عاطفی. اینکه دو قسم دیگر به اقسام شرور اضافه شده است نشان می‌دهد که منطقاً محال نیست که اقسامی دیگر به اقسام شرور اضافه شود. حال پرسش این است که با پیشرفت‌های شگرفی که در قلمرو فناوری رخ داده است، امکان پیدایش قسمی جدید از شرّ ممکن است؟ یکی از مهم‌ترین و قابل توجه‌ترین تحولات حوزۀ فناوری پیدایش و رشد خیره‌کنندۀ هوش مصنوعی است. امروزه بحث از اخلاق هوش مصنوعی به بحثی رایج و آشنا در قلمروهای بین‌رشته‌ای، به‌خصوص فلسفۀ تکنولوژی، تبدیل شده است. همچنین امروزه دربارۀ رابطۀ میان الهیات و هوش مصنوعی نیز پژوهش‌هایی انجام می‌شود. در همین راستا، این مقاله در صدد آن است تا نشان دهد که اگر پیشرفت‌هایی که در زمینۀ هوش مصنوعی در حال انجام است با همین شتاب پیش برود و خودمختاری هوش مصنوعی تحقق پیدا بکند، زمینه برای پیدایش قسمی جدید از شرّ مهیا می‌شود؛ چیزی که می‌توان آن را شرّ برآمده از هوش مصنوعی نامید. مقصود از شرّ برآمده از هوش مصنوعی عبارت است از مصائب و رنج‌هایی که از طریق هوش مصنوعیِ خودمختار بر انسان وارد می‌شود. استدلال خواهیم کرد که این قسم از شرّ لزوماً به شرّ اخلاقی قابل فروکاستن نیست و خود قسمی است مجزا. همچنین استدلال خواهیم کرد که حتی در غیاب هوش مصنوعی خودمختار یا ربات‌های انسان‌نمای خودمختار نیز می‌توان به سود پیدایش این قسم جدید شرّ استدلال کرد، چون هوش مصنوعی در وضعیت فعلی خود نیز به درجه‌ای، از تصمیمات انسانی مستقل است.