بررسی انتقادی مقالۀ ویلیام آر دربارۀ رنج نژادی بانگاهی به آرای نوصدراییان

ویلیام آر جونز (1933-2012م) استاد دانشگاه فلوریدای آمریکا در رشتۀ الهیات سیاهان بر مبنای الهیات اگزیستانس معتقد است رنج نژادی شرّ طبیعی و وجودی است. وی در مقاله‌ای با عنوان «آیا خدا طرفدار برتری نژادی سفیدپوستان است؟» با توجه به تعریف خاصی که از رنج نژادی ارائه می‌دهد، این ادعا را طرح می‌کند که احتمالاً خداوند سفیدپوستان را بر سیاه‌پوستان برتری داده و بنابر این احتمالاً خداوند علت شرّ نژادی است. او در تعریف شرّ نژادی مولفه‌های توزیع نامناسب، منفی بودن رنج، شدت و حدت و فرانسلی بودن را لحاظ می‌کند و بر اساس اینکه رنج تبعیض نژادی سیاه‌پوستان تمام این ویژگی‌ها را دارد، نتیجه می‌گیرد که خدا خواسته نژاد سفید برتر باشد. دیدگاه ویلیام آر مبتنی بر پیش‌فرض‌هایی است: (1) رنج نژادی، رنج وجودی و طبیعی است. از نظر متفکران نوصدرایی موجودات بالذاتی هستند که دارای شرّ بالعرض‌اند. مثال ارادۀ انسان یک امر وجودی است اما بالعرض به‌واسطه اختیار و قدرت فعل، فعل مذموم را انجام می‌دهد. از نظر متفکران نو صدرایی شرّ اخلاقی دو مولفه دارد: باور فاسد و صفات مذموم، و از آنجایی که شرّ تبعیض نژادی دارای این دو ویژگی است از مصادیق شرّ اخلاقی به‌شمار می رود؛ (2) ویلیام آر معتقد است شرّ نژادی مخلوق یک خالق یا علت است و با توجه به اینکه قوانین حاکم بر جهان قواعد الهی است و طبیعت، شخص نیست، نتیجه می‌گیرد تنها امکان این است که احتمالاً خدا خواسته است برخی از انسان‌ها را به ارادۀ خود برتر قرار دهد. بر مبنای تحلیل نوصدراییان، می‌توان شرّ نژادی را به انسان منسوب دانست: به دلیل اینکه انسان شخص و واجد اختیار است و مطابق قوانین الهی، خدا خواسته است که انسان قادر به انتخاب افعال خود باشد، زیرا اگر خداوند علت شرّ نژادی باشد با توجه به مولفه‌های شرّ اخلاقی، خدا باید واجد افکار باطل و ملکات مذموم باشد و این اعتقاد با الهیات اگزیستانس و با غایت‌مندی خدا که ویلیام آر به آن باور دارد ناسازگار است؛ (3) ملاک برتری انسان نزد خدا رنگ سفید است. مطابق نظر نوصدراییان، معیار برتری انسان‌ها کمالات انسانی و فضایلی است که اکتساب می‌کنند. همچنین از نظر متفکران مسلمان اگر انسان به‌واسطۀ اختیار و عقل که خدا به او داده است بر افکار و صفات مذموم غلبه کند، رنج نژادی به‌عنوان یک شرّ اخلاقی محقق نخواهد شد. ادعای دیگر ویلیام آر این است که خداوند می‌توانست تنوع انسان‌ها را به‌گونه‌ای ایجاد کند که تبعیض نژادی به‌وجود نیاید. بنابراین خدا خیرخواه نیست. از آنجایی که ویلیام آر در مورد تنوع انسانی، معیار و میزانی ارائه نمی‌دهد، بنابراین هر نوع تنوع انسانی که خداوند ایجاد کند، باز امکان تنوع دیگری وجود دارد.