طراحی سازوکار فریب با راهبرد‌های مبتنی بر شواهد در بازی علامت‌دهی

فریب تکنیکی برای گمراه کردن انسان‌ها یا سامانه‌های رایانه‌‌ای با دستکاری باورها و اطلاعات است. نظریه بازی یکی از روش‌های پرکاربرد برای مدلسازی تعاملات خصمانه و ارزیابی کمی انگیزه‌ها و پاسخ‌های راهبردی طرفین است. در این پژوهش، فریب با استفاده از بازی‌های علامت‌دهی مدل سازی شده است. بازی‌های علامت‌دهی به شکل پایه‌ای فریبکاری را مدل‌سازی می‌کنند که غیرقابل کشف است. در این مقاله، یک نسخه توسعه‌یافته از بازی‌های علامت‌دهی تجزیه و تحلیل شده است که شامل یک آشکارساز است که هنگام عمل فریبنده، هشدارهای احتمالی را ارائه می‌دهد. از تعادل نش بیزی کامل به عنوان راه حل برای بازی‌های فریب استفاده شده است و رفتارهای راهبردی در نقطه تعادل هم برای فریب‌دهندگان و هم برای فریب خوردگان تجزیه و تحلیل شده است. در انتها، مدل نظریه بازی برای طراحی سازوکار به کار گرفته شده است. به طور خاص، یک استفاده دفاعی از فریب یعنی استقرار اجسام عادی با ظاهر سامانه‌های پدافندی و استتار سامانه‌های پدافندی مطالعه شده است. به صورت عددی بررسی شده که در صورت وجود امکان فریب مدافعین و مهاجمین چگونه باید تصمیم‌گیری کنند و در ادامه آن با در نظر گرفتن امکان تشخیص این فریب از طریق سایر شواهد چه تغییراتی در این تصمیم‌گیری رخ خواهد داد.