ارزیابی وضعیت توانایی های شناختی درعملکرد کارکنان یک یگان نظامی

توانمندی‌های شناختی که مربوط به کارکردهای اجرایی مغز هستند بر مبنای چارچوب‌های نظری عمده در حوزه عصب‌روان‌شناسی توسط محققان مختلف تقسیم‌بندی‌های متفاوتی را دربرمی‌گیرد. در یکی از شناخته‌شده‌ترین چارچوب‌ها شامل هفت توانایی حافظه، توجه پایدار، برنامه‌ریزی، تصمیم‌گیری، کنترل مهاری و توجه انتخابی، شناخت اجتماعی و انعطاف‌پذیری شناختی است. با توجه به اصول موضوعه عصب‌روان‌شناسی از آنجایی که عملکردهای مغزی با رفتار ارتباط دارند؛ در نتیجه استنباط عصب‌روان‌شناسان بر این است که عملکرد مغز منجر به بروز توانمندی‌های مذکور می‌شود. بر همین مبنا هدف تحقیق حاضر شناسایی وضعیت توانمندی‌های شناختی هفت‌گانه در عملکرد کارکنان در یک یگان‌ نظامی است. در همین راستا وضعیت هر یک از موارد مربوط به توانمندی‌های شناختی در عملکرد کارکنان مورد سوال قرار گرفت. برای پاسخ‌گویی به هر یک از سوالات، پس از بررسی و مطالعه مبانی نظری و سوابق پژوهشی و استفاده از پرسشنامه بومی شده توانمندی‌های شناختی که برای کارهای بالینی توسط نجاتی در ایران هنجاریابی شده بود؛ سعی گردید که ساختار کلی پرسشنامه با توجه به محیط کاری کارکنان یگان مدنظر و متناسب با ماموریت شغلی آنان مورد بازنگری قرار گیرد. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوایی و اعتبار آن نیز از طریق آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت و ضریب آلفای (93.5.) به‌دست آمد. از جامعه آماری کل کارکنان با استفاده از روش مورگان کرجسی تعداد 197 نفر انتخاب شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده نشان داد که 94.4 درصد پاسخ‌دهندگان وضعیت حافظه ،80.7 درصد وضعیت توجه پایدار، 89.8 درصد وضعیت برنامه‌ریزی، 91.9 درصد وضعیت تصمیم‌گیری، 85.3 درصد وضعیت کنترل مهاری و توجه انتخابی، 63.5 درصد وضعیت شناخت اجتماعی و 89.8 درصد نیز وضعیت انعطاف‌پذیری شناختی را در عملکرد کارکنان یگان مدنظر در حد زیاد و خیلی‌زیاد ارزیابی کرده‌اند. نتایج تحلیل‌های استنباطی نیز نشان داد که تمامی آماره‌های محاسبه شده در سطحp<..01 معنی‌دار هستند. با توجه به نتایج به‌دست آمده در هر یک از مولفه‌های توانمندی‌های شناختی می‌توان چنین استنباط کرد که توانمندی‌های شناختی هفت‌گانه مذکور سبب ارتقای عملکرد کارکنان یگان مدنظر با توجه به موارد مرتبط با خود می‌شوند.