بررسی اثر دانسیته جریان و زمان فرایند اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی بر مقاومت به خوردگی و ریزساختار پوشش به دست آمده بر آلیاژ al 5052 در حمام فسفاتی

با افزایش تقاضا برای آلیاژهای آلومینیوم، حفاظت از این آلیاژها در برابر خوردگی از اهمیت بالایی پیدا کرده است. پوشش‌های به دست آمده به روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (peo) با ایجاد یک پوشش سرامیکی، مقاومت به خوردگی سطح را افزایش می‌دهند. با این وجود این پوشش‌ها متخلخل بوده و کنترل آن وابسته به متغیرهای فرایند مانند دانسیته جریان اعمالی، فرکانس، چرخه کاری و زمان اعمال پوشش است. در این پژوهش، آلیاژ آلومینیوم 5052 در زمان‌های 2.5، 5، 7.5 و 10 دقیقه و دانسیته جریان‌های 20-40 a/dm2 در حمام فسفاته تحت عملیات peo قرار گرفته و خواص پوشش با آزمون‌های پلاریزاسیون، امپدانس الکتروشیمیایی و میکروسکوپی الکترونی روبشی مطالعه شده است. نشان داده شده است که با افزایش دانسیته جریان خوردگی در زمان ثابت، اندازه حفرات افزایش یافته و نمونه peo شده با دانسیته جریان 25 a/dm2 بهترین مقاومت به خوردگی را به مقدار '1.94×' 〖'10' 〗^'-8' 'a/c' 'm' ^'2' و با مقاومت لایه متراکم و متخلخل 189 و 53 کیلواهم سانتی‌مترمربع به ترتیب از خود نشان می‌دهد. همچنین، با افزایش زمان اعمال پوشش در ابتدا اندازه حفرات به همدیگر پیوسته و به تدریج بسته می‌شوند که نمونه عملیات شده به مدت 10 دقیقه بهترین مقاومت به خوردگی را به اندازه '3.09×' 〖'10' 〗^'-9' 'a/c' 'm' ^'2' و با مقاومت لایه متراکم و متخلخل 406 و 92 کیلواهم سانتیمترمربع به ترتیب داراست.