بررسی پارامترهای موثر بر خوردگی آلیاژ پایه نیکل(ni200) درمحیط قلیایی

به‌منظور انجام پژوهش یکی از پروانه‌های از جنس ni200 که دارای خوردگی دهانه ورودی مواد است را انتخاب و از قسمت خورده شده و بخش سالم آن، نمونه‌برداری گردید. سه نمونه جهت آزمایش پلاریزاسیون برشکاری شده و در دماهای مختلف جهت بررسی آزمون های پلاریزاسیون قرارداده شد. سپس بر روی نمونه‌ها و نمونه خورده شده آنالیزهای sem و xrd انجام شد. نتایج sem نشان داد که حفرات متعدد و بزرگی بر روی سطح ایجاد شده است که اندازه متوسط آن‌ها حدود nm 5/9 است. وجود این حفرات بیانگر آن است که در کنار خوردگی عمومی که تمام سطح نمونه غوطه‌ور در محلول خورنده را درگیر کرده است، خوردگی حفره ای نیز رخ داده است. همچنین تصاویر sem نشان داد که افزایش دمای محلول تا ℃50 باعث تشدید شرایط خوردگی شده و ناحیه خورده شده را بیشتر کرده است. نتایج طیف-سنجی xrd، وجود فاز شاخص نیکل به عنوان جزء اصلی تشکیل دهنده هر سه نمونه را نشان داد. در همه نمونه ها مشاهده شد که پس از نمونه واقع شده در دمای ℃ 25، نمونه قرار گرفته در دمای ℃ 40 شدت پیک نیکل کمتری نشان می دهد که دلیل این امر تشکیل یک لایه ‌نازک اکسید نیکل بر روی سطح این نمونه است. همچنین در دمای ℃ 50، به دلیل دمای بالاتر و وابستگی فرآیند نفوذ به دما، مشخص شد که لایه پسیو تشکیل‌شده کمترین ضخامت و تراکم را نسبت به دو نمونه دیگر دارد. بنابراین، تعداد فوتون‌های پرتوایکس بیشتری از روی صفحات نیکل بازتاب نموده و شدت پیک‌های مربوط به ساختار نمونه واقع در دمای ℃ 50، از دو نمونه دیگر بیشتر است. نتایج آزمون امپدانس نشان داد که مقاومت نمونه‌ها با افزایش دمای غوطه‌وری کاهش می یابد که به دلیل کاهش ضخامت پوشش نازک اکسید نیکل تشکیل‌شده بر روی سطح با افزایش دمای غوطه‌وری است. نتایج آزمون امپدانس نشان داد که برخلاف نمونه غوطه‌ور در دمای ℃ 25 که در آن سرعت خوردگی از دو نمونه دیگر به طور مشهودی کمتر بود (0089/0 میلی‌متر در سال)، در دو نمونه دیگر سرعت خوردگی نزدیک به هم بوده و سرعت خوردگی برای نمونه‌های غوطه‌ور در دمای 40 و ℃ 50 به ترتیب برابر با 0203/0 و 0229/0 میلی‌متر در سال به دست آمد.