مدلسازی داده مغناطیس هوابرد با به کار گیری روش تیخونوف و روش تکراری حداقل مربعات اصلاح وزن شده،مطالعه موردی محدوده bhs نیوفوندلند کانادا

در این مطالعه، وارون‌سازی سه‌بعدی داده‌های مغناطیس هوابرد با استفاده از روش‌های منظم‌سازی تیخونوف(l2) و sparse مورد بررسی قرار گرفته است. داده‌های مغناطیسی از محدوده توده نفوذی bhs در شمال مرکزی نیوفوندلند کانادا جمع‌آوری شده‌اند. هدف اصلی این پژوهش، توسعه مدل‌های دقیق‌تری از خودپذیری مغناطیسی زیرسطحی با تمرکز بر بهبود کیفیت مدل‌سازی و کاهش عدم قطعیت است. روش تیخونوف(l2) به دلیل قابلیت تولید مدل‌های صاف و پایدار، به‌عنوان یک استاندارد برای مدیریت نویز و تولید ساختارهای پیوسته به کار گرفته شده است، در حالی که روش sparse با استفاده از نرمl1 ویژگی‌های تنک و مرزهای واضح‌تری از ساختارهای زیرسطحی را ارائه می‌دهد. نتایج مدل‌سازی نشان می‌دهد که روش sparse قادر است ناهنجاری‌های مغناطیسی را با دقت بیشتری در عمق شناسایی کند و مرزهای مشخص‌تری از توده‌های زیرسطحی ارائه دهد. در مقابل، روش تیخونوف (l2) گستردگی بیشتری در توزیع داده‌ها نشان می‌دهد و برای شناسایی ساختارهای گسترده‌تر مناسب‌تر است. داده‌های مغناطیسی مورد استفاده شامل 961 نقطه برداشت شده است که پس از اعمال تصحیحات لازم و حذف نویز، برای وارون‌سازی استفاده شده‌اند. این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب این دو روش می‌تواند به ارائه مدلی جامع‌تر و کاهش عدم قطعیت کمک کند. یافته‌ها همچنین وجود توده نفوذی حاصل از تفریق ماگمایی و توده‌های گابرویی در محدوده مورد مطالعه را تایید می‌کنند که عمدتاً تشکیل کانی‌های تیتانوماگنتیت، اولیوین داده‌اند. همچنین ممکن است کانی‌های غنی از آهن و سیلیکات مانند اوژیت تشکیل شده باشد. این نتایج نقش کلیدی روش‌های وارون‌سازی ژئوفیزیکی در شناسایی دقیق‌تر ذخایر معدنی را برجسته می‌کند.