چالش‌های مربوط به رویکردهای مختلف رده‌بندی منابع و ذخایر معدنی

رده‌بندی منابع و ذخایر معدنی، یکی از مباحث چالش برانگیز و کلیدی در فرآیند معدنکاری است. این موضوع به‌عنوان یک ابزار برای برنامه ریزی و تصمیم گیری زنجیره ارزش در صنایع معدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به خروجی رده بندی، می توان برای هر منبع، قابلیت استخراج و اقتصادی بودن آن را تعیین کرد و تصمیم گیری های مناسبی در خصوص سرمایه گذاری در آن منبع انجام داد. تدوین و حفظ استانداردهای بین المللی برای گزارش های منابع معدنی و نتایج حاصل از اکتشاف از اهمیت بالایی برخوردار است. در کشورهای مختلف، سیستم ها و دستورالعمل‌های گزارش دهی و رده بندی منابع و ذخایر معدنی ارائه شده است، اما منجر به سیستم بین المللی جامع، یکپارچه و هماهنگ نشده است. با جهانی شدن معادن و صنایع معدنی و توسعه بازارهای بین المللی وشرکت های سرمایه گذاری خارجی در کشورهای درحال توسعه، نیاز به‌یک زبان استاندارد و بین المللی به منظور رده بندی منابع و ذخایر معدنی و انجام فرایندهای اکتشافی براساس استانداردهای مشخص، بیش از پیش احساس می شود. سه مورد از مهم ترین استاندارد های رده بندی ذخیره در جهان به‌ترتیب از قدیم به‌جدید شامل رده بندی ذخایر و منابع به‌روش روسی، دستورالعمل جورک و رده بندی پیشنهادی سازمان ملل متحد است. در ایران، هر یک از دستورالعمل ها به‌نحوی از گذشته تا به اکنون مورد استفاده قرار می گیرند که دارای نقاط ضعف و قوت متفاوتی هستند. از مهمترین معیارهای یک دستورالعمل عملیاتی و مطلوب قابلیت پیاده‌سازی، قیاس، کمی‌سازی و تعمیم‌پذیری است‌.