آنالیز ساختاری سفره­های راندگی جنوب باختری بروجرد، باختر ایران

هدف از این مطالعه بررسی سفره های راندگی در جنوب باختری بروجرد و پهنه زاگرس مرتفع است. بدین منظور با استفاده از برداشت های ساختاری، ترسیم نیمرخ ساختاری و محاسبه ابعاد فرکتالی شکستگی ها و خطواره ها، دگرریختی های کلی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور منطقه مورد مطالعه به پهنه های a، b،c ،d ،e ،f ، g تقسیم بندی شده است. نمودارهای گل سرخی به دست آمده از شکستگی ها در ناحیه a دو روند غالب n55e و n85w را نشان می دهد. همچنین روند غالب مربع b، n35w، مربع c، n5w، مربعd، n45w مربع e، n45w و مربع f، روند n55w و مربع g، با بیشترین تراکم شکستگی دو روند غالب n45w و n70w را نشان می دهد. بطور کل بیشترین فراوانی روند شکستگی های منطقه دو روند غالب n60w و n40w است. بیشینه بعد فرکتال برای بخش g به میزان 8505/1=d بدست آمده و کمینه بعد فرکتال برای بخش f به میزان 1929/1=d مشخص گردیده است. باتوجه به نیمرخ زمین شناسی ترسیم شده، مهمترین ساختارهای زمین ساختی این ناحیه از جنوب باختر به سمت شمال خاور شامل سفره راندگی چغلوندی، گسل رازان، گسل ورکوه و گسل mzrf است. مجموع واحدهای سنگی سفره راندگی چغلوندی گویای یک جابجایی عظیم زمین ساختی به ابعاد بیش از صد کیلومتر به سمت فورلند است. رخنمون گسل رازان در واحد tm در نقاطی که واحد آهکی برون زد دارد باعث برخاستگی واحد سنگی در سطح زمین گردیده و ساختارهای صخره ای را شکل داده است. گسل ورکوه یک گسل راندگی است که واحدهای قدیمی پالئوزوئیک و مزوزوئیک را مجاورت واحدهای سنگی سنوزوئیک قرار داده است. گسل mzrf در شمال خاوری منطقه رخنمون دارد و وجود شواهد راندگی چون رادیولاریت‌های tm و رخنمون واحد‌های آهکی kn-lm و همچنین ولکانیک jv، نشان دهنده ریشه سفره راندگی چغلوندی و محل زمین درز زاگرس است.