انواع سامانه‌های نگهداری سقوط‌سنگ در مسیرهای کوهستانی و مناطق پرخطر

سقوط‌سنگ یکی از خطرات جدی در مسیرهای کوهستانی و شیبدار است که می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به زیرساخت‌ها و ایمنی عبور و مرور وارد کند. این پدیده دارای ویژگی‌هایی مانند توزیع وسیع، تصادفی بودن و شدت بالای تخریب است. بنابراین، کاهش خطرات ناشی از سقوط‌سنگ به یکی از دغدغه‌های اصلی مقامات حمل‌ونقل، به‌ویژه در بزرگراه‌های پرتردد، تبدیل شده است. برای مقابله با خطرات سقوط‌سنگ در مناطق کوهستانی، سامانه‌های نگهداری به دو دسته کلی فعال و غیرفعال تقسیم می‌شوند. سامانه‌های فعال شامل روش‌هایی مانند مهار، تزریق، زهکشی و شبکه‌های حفاظتی هستند که با تثبیت سنگ‌های ناپایدار عمل می‌کنند. در مقابل، سامانه‌های غیرفعال نظیر دیوارهای سنگی، خاکریزهای تقویت‌شده و فنس‌های انعطاف‌پذیر برای کنترل یا کاهش سرعت سنگ‌های در حال حرکت طراحی شده‌اند. در این مقاله، راهکارهای اصلی کنترل سقوط‌سنگ تحلیل شده و روش‌های کلیدی فعال و فناوری‌های حیاتی غیرفعال ارائه شده‌اند. علاوه بر این، مشخص شده است که ترکیب مناسب این سامانه‌ها، با در نظر گرفتن شرایط زمین‌شناسی و محیطی، می‌تواند کارایی قابل‌توجهی داشته باشد. همچنین، سامانه‌های غیرفعال انعطاف‌پذیر و نیمه‌سخت به دلیل توانایی بیشتر در جذب انرژی جنبشی نسبت به سامانه‌های سخت ارجحیت دارند. از این رو، استفاده از رویکردهای هدفمند و سیستماتیک در انتخاب و اجرای سامانه‌های نگهداری ضروری است. این نتایج می‌توانند به‌عنوان مرجعی ارزشمند برای برنامه‌ریزی و نگهداری جاده‌ها در مناطق کوهستانی به کار روند.