زون‌بندی مخزنی بر اساس ناهمگنی در یکی از مخازن کربناتی خلیج فارس

ناهمگنی مخزنی یکی از عوامل مهم در زون بندی و مدل‌سازی مخازن هیدروکربنی است که تاثیر مستقیم بر و مدیریت تولید دارد. این پدیده در مقیاس‌های مختلف در اثر عواملی چون رسوب‌گذاری، دیاژنز، تغییرات ساختاری و شکستگی‌ها ایجاد می شود. برای زون‌بندی مخزنی، شناخت و تحلیل ناهمگنی ضروری است. زیرا نه تنها برای تعیین زون‌های پر بازده و کم بازده مفید است، بلکه به بهینه‌سازی استراتژی‌های تولید و افزایش بهره‌وری نیز کمک می‌کند. در این مطالعه در یکی از مخازن گازی کربناتی بر اساس داده های پتروگرافی، تخلخل و تراوایی مغزه و micp و روش های پلات لورنز تغییریافته (smlp) ابتدا به زون بندی مخزنی پرداختیم و سپس بر اساس روش های پلات منحنی تجمعی شاخص کیفیت مخزن (ncrqi) و منحنی تجمعی تراوایی (cpp) نسبت به عمق هر زون به زیرزون های دقیق تری تقسیم شده است. بر اساس روش پلات لورنز تغییریافته، مخزن به 10 زون تفکیک شد و با شاخص ناهمگنی دیکسترا-پارسون، مشخص شد که برخی از زون ها از ناهمگنی بالایی برخوردار هستند. به منظور کاهش ناهمگنی در زون ها از روش پلات تجمعی نرمال شده شاخص کیفیت مخزن، پلات تجمعی تراوایی و محاسبه شعاع گلوگاه حفرات، 20 زیرزون شناسایی گردید که به سه دسته تولیدی، تله ای و سدی طبقه‌بندی شدند. هشت زون تولیدی با آن که تنها حدود 25 درصد از ضخامت سنگ مخزن را دارند ولی بیش از 75 درصد از تولید کل چاه را به خود اختصاص داده اند.