تاثیر آموزش زمینه‌محور فصل ده علوم هفتم بر یادگیری دانش‌آموزان پایه هفتم مدرسه شهید رکنی ناحیه چهار مشهد مقدس

آموزش زمینه‌محور یکی از رویکردهای نوین در آموزش علوم است که بر ارتباط مفاهیم علمی با مسائل واقعی تاکید دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش فصل دهم کتاب علوم تجربی پایه هفتم با رویکرد زمینه‌محور بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بود. این مطالعه به روش نیمه‌آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه هفتم دوره اول متوسطه شهرستان مشهد در سال تحصیلی 1402-1403 بود. نمونه‌ای به حجم 70 نفر (35 نفر در گروه آزمایش و 35 نفر در گروه گواه) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها، آزمون محقق‌ساخته پیشرفت تحصیلی بود. ابتدا پیش‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد؛ سپس گروه آزمایش به مدت سه جلسه (به دلیل محدودیت زمانی) با روش زمینه‌محور آموزش دیدند، در حالی که گروه گواه با روش سنتی آموزش داده شدند. در پایان، پس‌آزمون برای هر دو گروه انجام شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیل کوواریانس (ancova) تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش به‌طور معناداری بیشتر از گروه گواه بود. این یافته‌ها با نتایج پژوهش تورال (2013) که تاثیر مثبت آموزش زمینه‌محور بر پیشرفت تحصیلی را گزارش کرده است، همخوانی دارد. پیشنهاد می‌شود آموزش زمینه‌محور با توجه به منابع و امکانات در برنامه‌های درسی مدارس اجرا شود.