نقش شیوه های نوین ارزشیابی مستمر بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در درس علوم تجربی متوسطه اول

ارزشیابی مستمر یکی از موثرترین روش‌های سنجش یادگیری است که در سال‌های اخیر با تغییرات و نوآوری‌های متعددی همراه بوده است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل و بررسی مفهوم ارزشیابی و ضرورت آن، شیوه‌های نوین ارزشیابی در آموزش علوم تجربی در ایران و موانع اجرایی شدن این شیوه‌ها انجام شده است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی (سنتزپژوهی) انجام گرفته‌است و روش جمع‌آوری اطلاعات آن به صورت مطالعات کتابخانه‌ای و مراجعه به مقالات معتبر از بازه زمانی 1388 تا 1403 برای کلید واژگان فارسی و برای کلیدواژگان انگلیسی از سال 2013 تا 2021 می‌باشد. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد، ارزشیابی مستمر و روش‌های نوین آن تاثیر مثبتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دارد. این شیوه‌ها باعث درگیری مداوم دانش‌آموزان با محتوای درسی، کاهش اضطراب و تقویت اعتماد به نفس، افزایش مشارکت، تقویت تفکر انتقادی و مهارت‌های حل مسئله در دانش‌آموزان می‌شود. ارزشیابی غیرمتمرکز به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کرده و یادگیری موثرتری داشته باشند. در نتیجه، ارزشیابی صحیح نه‌تنها ابزاری برای سنجش عملکرد است، بلکه ابزاری برای حمایت و رشد همه‌جانبه دانش‌آموزان محسوب می‌شود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که استفاده از فناوری‌ها، خود ارزیابی، آزمون کاغذ یادداشت، آزمایش، ارزشیابی توصیفی، آزمون همکاری، فعالیت‌های خارج از کلاس درس، نقشه‌های مفهومی و ارزشیابی عملکرد می‌تواند به یادگیری پویاتر و اثربخش‌تر کمک کند.