حذف یون‌های آهن از محلول لیچینگ بمنظور افزایش راندمان استخراج مس

کاهش منابع پرعیار مس و افزایش قیمت جهانی آن و همچنین افزایش تقاضای جهانی موجب شده که در چند دهه اخیر فرآوری کانه های کم عیار و به تبع آن روش های هیدرومتالورژی مورد توجه قرار گیرد. با توجه به پیچیدگی های سنگ‌شناسی و کانی‌شناسی کانسنگ مورد نظر و ماهیت شیمیایی واکنش های انجام شده در فرآیند لیچینگ، یک استراتژی مناسب برای عمل-آوری کانسنگ مس در معدن مس چهل کوره اتخاذ شد. به منظور تولید مس کاتد، محلول باردار وارد مرحله الکترووینینگ می-شود. در مرحله الکترووینیگ غلظت مس محلول باردار و یون های مزاحم آن پارامترهای مهم و تاثیر گذاراند. غلظت مس در محلول باردار در درون سلول های الکترووینیگ حداقل باید 35 گرم در لیتر باشد. وجود یون ها فلزی مزاحم، واکنش هایی را به دنبال دارد که باعث کاهش بازدهی مرحله الکترووینیگ، اتلاف انرژی و کاهش تولید مس می شود، حذف یون های مزاحم به خصوص آهن در روند تولید مس باعث افزایش تولید مس، کاهش هزینه های خوردگی و اتلاف انرژی و مواد از این قبیل می شود. برای حذف آهن از چندین رزین مختلف استفاده شد که بالاترین میزان حذف یون آهن به کمک دو رزین d-g26 و d-21kxlt به دست آمد. همچنین، با استفاده از طراحی آزمایش و نرم افزار dx11، تاثیر پارامترهایی زمان واکنش، دما واکنش، ph و غلظت رزین نوع d-21kxlt نیز بررسی شد. براساس طرح آزمایش مشخص شد که ph در بازه 2.2 تا 2.2 بیشترین میزان جذب آهن را دارد. همچنین با افزایش دما، میزان جذب یون های آهن کاهش یافت و با افزایش زمان واکنش حذف یون آهن از محلول بیشتر شد، به طوری که پس از گذشت 30 دقیقه از انجام آزمایش، میزان جذب یون آهن به بالاترین سطح خود رسید.