مطالعات لرزه‌نگاری درون‌گمانه‌ای در دو گمانه‌ی ژئوتکنیکی در مسیر راه‌آهن اصفهان_ بافق

لرزه‌نگاری مهندسی یکی از زیرمجموعه‌های کلیدی روش‌های لرزه‌نگاری است که در مطالعات عمرانی و معدنی، به‌ویژه در مطالعات ساختگاهی، کاربرد دارد. آزمایش لرزه‌نگاری درون‌گمانه‌ای از جمله روش‌های پرکاربرد ژئوفیزیکی است که برای برآورد سرعت امواج در مطالعات ژئوتکنیکی و نفتی به‌کار می‌رود. این آزمایش‌ها به دلیل هزینه کم و سرعت بالا، مورد توجه قرار دارند. روش‌های لرزه‌نگاری به‌خاطر ارائه داده‌های موثر در زمینه مکانیک سنگ و خاک، نقش مهمی در این مطالعات ایفا می‌کنند. با استفاده از این روش، می‌توان سرعت امواج پیکری و برشی مواد را به‌دست آورد و ارزیابی ساختگاه را بر اساس استاندارد 2800 ایران انجام داد. همچنین، این داده‌ها به توسعه کاربردهای مشخصه‌های لرزه‌ای زیر خاک کم‌عمق برای طراحی سازه‌های مقاوم در برابر زمین‌لرزه کمک کنند. در این مقاله به بررسی مطالعات لرزه‌نگاری درون‌گمانه‌ای در دو گمانه در مسیر راه‌آهن اصفهان- بافق پرداخته‌شده است. بدین منظور از سطح به گمانه، در فواصل یک‌متری بین نقاط اندازه‌گیری، عملیات انجام شده است. سپس داده‌های به‌دست‌آمده پردازش شده و زمان رسیدن امواج به هر گیرنده تعیین شده است. با توجه به شرایط لایه‌بندی و هندسه محل چشمه و ترتیب نصب دستگاه‌ها، تصحیح‌های لازم انجام شد و آنگاه سرعت امواج p و s در فواصل یک متر به یک متر در طول هر یک از گمانه‌ها برآورد شد. در نهایت، سرعت موثر از سطح تا عمق هر گمانه برای امواج p و s در گمانه یکم به ترتیب 1400 و 800 متر بر ثانیه و در گمانه دوم 1170 و 310 متر بر ثانیه به‎‌دست آمد.