بررسی حذف آهن از نمونه‌های اکسیدی سرب و روی به روش جدایش مغناطیسی

امروزه به دلیل افزایش تقاضا و کاهش ذخایر پرعیار سرب و روی، استحصال از منابع با کانی شناسی پیچیده مورد توجه است. بعضی از منابع اکسیدی سرب و روی درصد آهن بالا دارند که موجب کاهش راندمان کارخانه‌ها، مصرف انرژی و مشکلات زیست‌محیطی می‏شود. در این پژوهش، امکان حذف آهن به روش جدایش مغناطیسی بررسی شد. عیار آهن، سرب و روی نمونه مورد مطالعه به ترتیب 2/17، 12 و 21 درصد و طبق آنالیز xrf نمونه دارای 6/26 درصد fe2o3 بود. آنالیز xrd نشان داد که کانی‌های آهن‌ شامل گوتیت و پلمبوجاروسیت، کانی‌های سرب و روی شامل اسمیت‌زونیت، همی‌مورفیت و سروزیت و عمده کانی‌های باطله کلسیت و دولومیت هستند. در آزمایش‌های جدایش مغناطیسی تر با شدت بالا ابتدا تاثیر نوع ماتریس و در ادامه تاثیر شدت میدان مغناطیسی 8000 و 12000 گوس، درصد جامد 10 و 30 در سه محدوده دانه‌بندی 38-، 38+75- و 75+150- میکرون بررسی شد. نتایج نشان داد در محدوده دانه‌بندی 38+75- و 75+150- میکرون با افزایش شدت میدان مغناطیسی بازیابی آهن بیشتر می‌شود ولی میزان هدررفت سرب و روی نیز افزایش می‌یابد و در دانه‌بندی µm 38-، بازیابی آهن در مقایسه با سایر بخش های ابعادی کمتر است. نتایج آزمایش‌های تکمیلی مشخص کرد که در ابعاد µm 150+25- در شرایط بهینه شدت میدان gs 8000، درصد جامد % 10، با 78/52 درصد بازیابی سرب و 89/18 درصد بازیابی روی، می‌توان 82/72 درصد آهن را از نمونه‌های اکسیدی سرب و روی حذف کرد که در این حالت بازیابی آهن از کل خوراک اولیه 40 درصد است.