اعتبارسنجی روابط تجربی رایج برای تعیین حداکثر نشست سطح زمین ناشی از عملیات استخراج جبهه کار طویل

نشست ناشی از عملیات استخراج زغال‌سنگ به روش جبهه کار طویل اجتناب‌ناپذیر است؛ ولی پیش‌بینی و کنترل آن می‌تواند موجب کاهش مقدار نشست و خسارات احتمالی به سازه‌های سطحی و زیر سطحی شود. در این تحقیق هدف انتخاب مناسب‌ترین روش از میان روابط تجربی موجود وابسته به پارامترهای هندسی لایه زغال‌سنگ و پهنه استخراجی (ضخامت لایه زغال‌سنگ، hs، عمق روباره، h، و عرض پهنه، lw) جهت برآورد حداکثر نشست سطح زمین است. به منظور دستیابی به این هدف، ابتدا 85 دسته داده‌ واقعی گزارش شده در منابع معتبر، جمع‌آوری شد. سپس، حداکثر نشست سطح زمین با استفاده از هر یک از روابط موجود محاسبه و نتایج حاصل با همدیگر مقایسه شده است. در مرحله بعد بر مبنای 4 شاخص‌ آماری ارزیابی عملکرد شامل ضریب تعیین (r2)، شمول واریانس (vaf)، میانگین درصد خطای مطلق (mape) و جذر میانگین مربعات خطا (rmse) به مقایسه و اعتبارسنجی روش‌های موجود پرداخته شد. همچنین اهمیت پارامترهای هندسی ورودی بر روی حداکثر نشست برآورد شده از روابط تجربی، مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت براساس نتایج مقایسه و اعتبارسنجی و نیز مطالعه اهمیت پارامترهای ورودی، اولویت‌بندی روش‌های موجود بر اساس دقت و قابلیت اطمینان بالاتر و خطای کمتر صورت گرفت. سپس، اولویت‌بندی مناسب روابط برای تعیین حداکثر نشست سطح زمین پیشنهاد شده که هر یک از روابط مذکور را می‌توان بر حسب شرایط حاکم مورداستفاده قرار داد.