تاثیرات تعمیر و نگهداری پیش‌گیرانه بر قابلیت اطمینان ماشین حفار تمام مقطع تونل

امروزه کاربرد ماشین‌های حفاری تمام مقطع تونل در حال افزایش می‌باشد استفاده موفقیت‌آمیز از این ماشین‌ها مستلزم طراحی دقیق و منطبق با شرایط تونل، اپراتور و پرسنل ماهر پشتیبانی عملیات حفاری، گروه مجرب نگهداری و تعمیرات تحت‌نظر یک مدیریت منسجم می‌باشد که در نتیجه آن هم پروژه طبق زمان‌بندی موردنظر پیش رود و هم هزینه‌های عملیاتی کاهش یابد. تحلیل قابلیت اطمینان قادر به پیش‌بینی نرخ وقوع خرابی و تخمین قابلیت اطمینان یک سیستم است. در تحقیق حاضر به‌منظور بررسی وضعیت عملکرد ماشین حفاری تمام مقطع تونل از نوع تعادل فشار زمین، ماشین حفار خط یک مترو تبریز در نظر گرفته شد و با مطالعه ساختار کلی ماشین، پنج زیر سیستم شامل زیرسیستم‌های مکانیک، الکتریک، هیدرولیک، هوای فشرده و آب برای این ماشین حفاری معرفی گردید و از اطلاعات و داده‌های توقف‌های ناشی از خرابی‌های مربوط به حدود 26 ماه عملیات حفاری ماشین استفاده گردید. تحلیل‌های آماری صورت‌گرفته نشان داد که داده‌های خرابی همه‌ی زیرسیستم‌ها از توابع توزیع آماری کلاسیک تبعیت می‌کنند. بدین ترتیب با معلوم شدن پارامترهای مربوط به توابع توزیع چگالی خرابی، قابلیت اطمینان هر زیرسیستم محاسبه شد. نتایج نشان داد که زیرسیستم مکانیک دارای کمترین میزان قابلیت اطمینان می‌باشد و چنان‌چه هیچ‌گونه تعمیر و نگهداری پیش‌گیرانه در این زیرسیستم صورت نگیرد بعد از گذشت 160 ساعت عملیات حفاری تونل، قابلیت اطمینان آن به صفر نزدیک شده و ماشین در اثر وقوع خرابی در این زیرسیستم متوقف خواهد شد. با توجه به تحلیل‌های صورت‌گرفته، در حالت بدون اعمال تعمیر و نگهداری پیش‌گیرانه، بعد از گذشت حدود 60 ساعت حفاری پیوسته، قابلیت اطمینان کل ماشین حفار خط یک مترو تبریز به صفر می‌رسد و ماشین متوقف خواهد شد ولی با اعمال برنامه زمان بندی پیشنهادی و انجام تعمیرات و نگهداری پیش‌گیرانه بر مبنای قابلیت اطمینان، می توان قابلیت اطمینان ماشین موردمطالعه را در سطح بالای 80 درصد حفظ کرد.