تاثیر معدنکاری زیرزمینی بر نشست سطحی در گذر از معدنکاری روباز به زیرزمینی: مطالعه موردی معدن گوشفیل

پایداری معادن روباز و نشست پیرامون آن در گذار به معدنکاری زیرزمینی به دلیل ملاحظات اقتصادی و ایمنی توسط پژوهشگران بسیاری بررسی شده، ولی تاثیر پارامترهای ژئومکانیکی توده سنگ بر پایداری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از شبیه‌سازی عددی و لحاظ کردن معدن گوشفیل به عنوان مطالعه موردی، تحلیل حساسیتی بر روی تاثیر پارمترهای معیار شکست موهر-کلمب بر پایداری معدن روباز انجام شده است. به این منظور هندسه معدن با توجه به توپوگرافی موجود ایجاد و تنش‌های القایی با حفاری تدریجی کاواک معدن در مدل شکل گرفت. 36 ترکیب از پارامترهای ژئومکانیکی چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی، مدول تغییرشکل و ضریب پوآسون مورد بررسی قرار گرفت و تاثیر آن بر بیشینه نشست سطحی و محدوده‌ی گسترش نشست آنالیز شد. نتایج پژوهش نشان داد که زاویه اصطکاک داخلی بیشترین تاثیر و ضریب پوآسون کمترین تاثیر را بر روی نشست بیشینه دارد. افزایش زاویه اصطکاک داخلی از 20 تا 30 درجه منجر به کاهش 70 درصدی نشست بیشینه می‌شود و تغییرات ضریب پوآسون تنها 6 درصد نشست بیشینه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نرخ تاثیر مدول تغییرشکل بر نشست بیشینه با افزایش مقدار آن کاهش پیدا می‌کند و تغییرات چسبندگی از 500 تا 800 کیلوپاسگال منجر به کاهش 50 درصدی نشست بیشینه می‌شود.