تاثیر آموزشی انگیزش تحصیلی بر التزام تحصیلی، خودگردانی هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش انگیزش تحصیلی بر التزام تحصیلی، خودگردانی هیجانی و عملکرد دانشجویان است. این پژوهش به شیوه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان و نمونه این پژوهش شامل 50 نفر(25 نفر گروه آزمایش و 25 نفر گروه گواه) می‏باشد. مداخله آزمایشی شامل 14 جلسه آموزش انگیزش تحصیلی بود پس از مداخله اطلاعات توسط مقیاس‌های التزام تحصیلی، خودگردانی هیجانی و عملکرد تحصیلی (از طریق معدل پایان ترم دانشجویان) مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های پژوهشی به کمک آزمون کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که آموزش انگیزش تحصیلی بر روی سه خرده مقیاس التزام تحصیلی(التزام رفتاری، التزام عاطفی و التزام شناختی) و نمره کلی التزام تحصیلی تاثیر مثبت معنی داری داشته است. آموزش انگیزش تحصیلی همچنین بر روی خودگردانی هیجانی و عملکرد تحصیلی هم تاثیر معناداری داشته است. می‏توان نتیجه گرفت که آموزش انگیزش تحصیلی می‏تواند باعث افزایش التزام و تعهد تحصیلی دانشجویان و افزایش خودگردانی هیجانی و افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان می‏گردد.