واکاوی مفهوم «انسان» در رویکردهای سیاست گذاری فرهنگی

مفهوم «انسان» یکی از مفاهیم بنیادین عرصه سیاست‌گذاری فرهنگی است. مقاله حاضر در پی آن است تا با روش اسنادی - کتابخانه‌ای و مبتنی بر استنباط عقلی به تطبیق نگاه‌های انسان شناسانه با گفتمان‌های سیاست‌گذاری فرهنگی بپردازد. در عرصه سیاست‌گذاری فرهنگی می‌توان به چهار رویکرد کنترل فرهنگی، تصدی‌گری، رهاسازی و خدمت رسانی اشاره کرد. «انسان سازمانی»، «انسان طبقاتی»، «انسان اقتصادی» و «انسان نمادساز» از جمله بنیادهای انسان شناسانه و متناظر این رویکردها هستند. در سوی دیگر انسان شناسی دینی و الهی قرار دارد که انسان را دارای مبداء و معاد الهی معرفی می‌کند و بر همین اساس حیات انسان‌ها ارزش پیدا کرده و سنجیده می‌شود. انسان‌ها دارای غایت و مقصد الهی بوده و حکومت‌ها باید جامعه انسانی را در آن راستا حرکت دهند و به دلیل اراده نسبی انسان‌ها، امکان تحمیل فرهنگ برآن‌ها وجود ندارد. همچنین افراد در یک جایگاه متنوع از نیازها قرار داشته و نیازمند سیاست‌های گوناگون متناسب با سطح وجودی خود هستند.

analyzing the concept of man in the approaches of civilizational changes (case study of cultural policy)

the concept of human is one of the fundamental concepts of the field of cultural policy. the present article seeks to reconcile anthropological views with cultural policy discourses using the documentary-library method and based on rational inference. in the field of cultural policy, we can refer to four approaches of cultural control, ownership, release and service. organizational man, class man, economic man and symbolist man are among the anthropological foundations and corresponding to these approaches. on the other side, there is religious and divine anthropology, which introduces man as having a divine origin and resurrection, and based on this, human life is valued and measured. humans have a divine goal and destination, and governments must move human society in that direction, and because of the relative will of humans, it is not possible to impose culture on them. also, people are in a diverse position of needs and need different policies according to their level of existence.