امکان‌سنجی تاریخی نهادسازی فرهنگی انقلاب اسلامی مبتنی بر تجربه امام خمینی(ره) در تاسیس نهادهای انقلابی فرهنگی دهه اول انقلاب

نهادسازی فرهنگی در انقلاب اسلامی ایران به دلیل محوریت یافتن نگاهی تمدنی و مبتنی بر ارزشهای ویژه اسلامی و زیربنایی ارزیابی کردن حوزه فرهنگ جزو پروژه های مهم حکمرانی بود. تجربه زیسته جمهوری اسلامی در دهه 1360، حاکی از شرایط پیرامونی تاسیس نهادهای جدید و استحاله نهادهای سابق به عنوان یکی از مهمترین اقدامات در حوزه سیاست گذاری و حکمرانی فرهنگی است. «شورای عالی انقلاب فرهنگی»، «سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران» سازمان تبلیغات اسلامی»، «سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و مرکز رسیدگی به امور مساجد از جمله مهمترین نهادهایی هستند که در این زمینه قابل مطالعه هستند. مقاله حاضر به دنبال بررسی تاریخی شرایط تاسیس این نهادها است. روش پژوهش مقاله کیفی و مطالعه اسنادی بوده است و با چارچوب مفهومی تبارشناسی و جبر جبر بولی به تحلیل یافته ها پرداخته است. نتایج حاکی از آن است که هرگاه نیاز به تربیت و پرورش فرهنگی شهروندان مطابق با ارزشها و اصول اسلامی توسط نیروهای انقلابی ادراک ،شود، مردم نقش محوری یافته و مطالبات دینی گسترده از حکومت داشته باشند و ایدههای غربی زدایی و بازگشت به خویشتن ادراک و درونی ،شود شرایط امکان تاسیس نهاد انقلابی در حوزه فرهنگ فراهم می شود.

the historical feasibility of cultural institutionalization of the islamic revolution based on imam khomeini's experience in establishing cultural revolutionary institutions in the first decade of the revolution

the complete formation of a civilization depends on how it is systematized and structured through the process of institutionalization. however, the establishment of the institution is not only based on civilizational values ​​and the social and historical background conditions have an effect on it. the islamic revolution of iran, with a civilizational view and based on its special values, placed culture as the foundation and started building institutions in the field of culture at the very beginning. the lived experience of the islamic republic in the 1360s indicates the surrounding conditions of the establishment of new institutions and the transformation of former institutions as one of the most important actions in the field of policymaking and cultural governance. supreme council of cultural revolution, broadcasting organization of islamic republic of iran, organization of islamic propaganda, organization of islamic culture and communications, and the center for mosque affairs are among the most important institutions that can be studied in this field. this article seeks to examine the historical conditions of the establishment of these institutions. the research method was a qualitative article and document study and analyzed the findings with the conceptual framework of genealogy and boolean algebra. the results indicate that when the need for cultural education and training of citizens in accordance with islamic values ​​and principles is perceived by the revolutionary forces, people will have a central role and have extensive religious demands from the government, and the ideas of westernization and returning to oneself will be understood and internalized. the conditions for the establishment of a revolutionary institution in the field of culture are provided.