الگوی تربیت زمامدار در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی

در اندیشه خواجه‌نصیرالدین طوسی، زمامداران نقش و جایگاه خاص دارند، به طوری که او قوام مُدن را به مَلِک می‌داند و حاکم، طبیب جامعه است و مردم به سیره ملوک خود اقتدا می‌کنند. از اهمیت و جایگاه زمامدار در اندیشه خواجه‌نصیر می‌توان به اهمیت و ضرورت تربیت زمامدار رسید چرا که اگر زمامدار، تربیت‌یافته باشد، موجب صلاح و سلامت جامعه می‌گردد، در غیر این صورت می‌تواند جامعه و حکومت را به تباهی بکشاند. بدون صلاح حاکمان، مردم صالح نخواهند شد و چون دین، قاعده و بنیان است و مُلک، رکن و اساس؛ پس اگر رکن، شایسته نباشد، دین نیز نمی‌تواند باشد.بر این اساس پژوهش حاضر با روش اسنادی که جزو روش‌های کیفی محسوب می‌گردد، در پی تحلیل الگوی تربیت زمامداران در اندیشه خواجه نصیر است و می‌خواهد به این سوال اصلی پاسخ دهد که «الگوی تربیت زمامدار در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی چیست؟» در این پژوهش که فرضیه‌آزما نیست، الگوی تربیت زمامدار در اندیشه وی در ابعاد مبانی، اصول، ویژگی‌های زمامدار مطلوب، روش‌ها، عوامل و موانع تربیت زمامدار احصاء شده است و در نهایت به این نتیجه ختم می‌گردد که الگوی تربیت زمامدار در اندیشه وی بر پنج رکن استوار است: فضیلت، امامت، حکمت، عدالت و محبت. فضیلت را می‌توان محور سه رکن حکمت، عدالت و محبت در نظر گرفت. به عبارت دیگر تربیت زمامدار در نگاه او «فضیلت‌مدار» است و از آن‌جا که در نگاه او ارتباط تنگاتنگ بین «فضیلت» و «امامت» مشهود است، می‌توان گفت حکمت، عدالت و محبت با مرکزیت فضیلت، به سمت قله امامت، نظام اندیشه‌ای وی در زمینه تربیت زمامدار را شکل می‌دهند.

the model of ruler training in the thought of khajeh nasir al-din tusi

in the first step, we analyze the combination of technology and governance in the modern era and the intensification of this combination in the digital era; based on the previous step, we present an idea of legitimacy that we have named technical-scientific legitimacy. this idea is a descriptive idea about the legitimacy of exercising authority and governance in the modern and digital eras. the study of the two macro-models of justice-centered governance in the traditional approach and reason of state and security-centered governance in the modern world, which has led to the proliferation of security, governance and power technologies in this age, is our analytical path to develop the concept of technical-scientific legitimacy. in the light of this concept, we have examined some of the main problems of cyberspace governance, including the governance of platforms and contents in cyberspace, and have proposed solutions for them in accordance with the current requirements of cyberspace. prioritizing platforms, strengthening local monopoly and double governance through pluralization of the international actors in iran’s cyberspace are the three sides of our proposed solution for the problem of erosion of national sovereignty in the digital era.