گزاره‌های هنجاری رسانه از منظر رهبر معظم انقلاب (مدظله)

یکی از الزامات ساماندهی نظام رسانه‌ای در هر کشور، اتخاذ نظریه هنجاری متناسب با مبانی و ارزش‌های پذیرفته شده در آن جامعه است. لذا هدف از این مقاله، تحلیل و بررسی منظومه فکری رهبر انقلاب با هدف کشف یا استنباط گزاره‌های هنجاری رسانه در بیانات ایشان است، تا مقدمه‌ای باشد برای دستیابی به نظریه هنجاری مختص رسانه‌ها در جمهوری اسلامی ایران. بدین منظور، ضمن مرور اجمالی نظریه‌های هنجاری مرسوم رسانه‌، ابتدا بیانات و مکاتبات رهبر انقلاب در موضوعات مرتبط با رسانه به روش توصیفی-تحلیلی صورت‌بندی گردید، سپس با آن نظریات تطبیق داده شد. نتایج نشان می‌دهد منظومه هنجارها و اصول حاکم بر منویات ایشان، به رغم مشابهت‌های موردی با نظریه‌های مسئولیت اجتماعی و توسعه‌بخش، نمی‌تواند ذیل هیچ‌یک از نظریه‌های هنجاری موجود تعریف شود، لذا هنجارهایی متفاوت در عرصه حکمرانی رسانه را پیش روی قرار می‌دهد؛ ازجمله، هنجارهایی که هم موجب حفظ اقتدار دولت‌ها و نظام شوند و هم آزادی بیان و رضایت مخاطب را به همراه داشته باشند؛ هنجارهایی که رسانه‌ها مبتنی بر آنها، در قبال حفظ ارزش‌ها و فرهنگ عمومی جامعه که مبتنی بر سنت‌های اسلامی و ایرانی است خود را مسئول بدانند و از طرف دیگر با توجه به همۀ ظرفیت‌های مردمی و به‌کارگیری آنها، همزمان با حفظ و پایش خرده‌فرهنگ‌ها منجر به رشد و تعالی جامعه و پیشرفت کشور شوند.

normative propositions of media from the perspective of the supreme leader of the islamic republic of iran

one of the essential prerequisites for organizing a media system in any country is the adoption of a normative theory that aligns with the foundational values and accepted principles of that society. accordingly, the objective of this study is to analyze the intellectual framework of the supreme leader of the islamic republic with the aim of uncovering or inferring normative media propositions from his statements. this effort lays the groundwork for formulating a media-specific normative theory for the islamic republic of iran. to achieve this, the study first offers a brief overview of conventional normative media theories, followed by a descriptive-analytical examination of the leader’s public addresses and written communications related to media. these were then compared and contrasted with existing theories. the findings reveal that although certain elements of his discourse show similarity with aspects of the social responsibility and development media theories, the overarching normative framework cannot be fully classified within any of the existing models. instead, his views suggest a distinct set of normative principles for media governance—principles that simultaneously uphold state authority and safeguard freedom of expression and audience satisfaction. according to these norms, media should see themselves as accountable for preserving public values and cultural identity rooted in islamic and iranian traditions. at the same time, by mobilizing public capacities and embracing subcultural diversity, media should contribute to the cultural elevation and development of society.