لزوم گنجاندن معیارهای عدالت دربرنامه‌ریزی و توسعه پایدارحمل‌ونقل

بر اساس تعاریف سنتی، توسعه پایدار نیازمند ایجاد تعادل میان توسعه اقتصادی و محافظت از محیط زیست است. در سال‌های اخیر، معیار مهم «عدالت» نیز به این دو افزوده شده است. از آنجا که بی‌عدالتی در سطح دسترسی گروه‌ها و نواحی مختلف به امکانات حمل‌ونقلی ارتباط مستقیم با توزیع نامتوازن سطح فعالیت‌های اقتصادی-اجتماعی آنها دارد، ضروری است که معیار عدالت نیز در برنامه‌ریزی و ارزیابی پروژه‌های حمل‌ونقل وارد گردد و در کنار کارآیی و بهره‌وری اقتصادی پروژه‌ها و تبعات زیست‌محیطی آنها، مورد بررسی قرارگیرد. با وجود تاکید بسیار بر تحقق عدالت در جامعه، کمتر مطالعه‌ای را می‌توان یافت که در آن توسعه زیرساخت‌های عمرانی (و از جمله، حمل‌ونقلی) با محوریت عدالت (و از جمله عدالت اسلامی) بررسی شده باشد. در این مطالعه، ضمن گشودن پنجره‌ای جدید در عرصه تحقیقات حمل‌ونقلی کشور، مروری خلاصه بر مفهوم عدالت و زمینه‌های کاربرد آن در برنامه‌ریزیحمل‌ونقل انجام می‌شود. همچنین،با برشمردنبرخی از مشکلات ناشی از بی‌توجهی به معیارعدالت در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری حمل‌ونقل، راهکارهایی کلی برای کمک به حل این مشکلات ارائه می‌گردد.