گذار روش­شناختی از مفهوم توسعه به سوی استلزامات پیشرفت با تکیه بر مبانی کارآمدی

تحول در گفتمان حکومت­داری مقتضی تحول در نظام واژگانی نیز می­باشد. گفتمان جمهوری اسلامی ایران موجد واژگانی متناسب با محتوای خود است. لکن فرایند واژه­ساژی فارغ از توجهات روش­شناختی جهت تحقق مدالیل واژگان، ثمری جز تغییر در ظواهر و پوسته­ها نخواهد داشت. گزینش واژه پیشرفت به عنوان جایگزین لفظ توسعه، صرف تحول لفظی نیست بلکه از اقتضائات گذار مفهومی است. اما این گذار مفهومی نیز جز با استحاله روش­شناسی تحقق توسعه و ایجاد و ایجاب روش­شناسی تعیّن پیشرفت که شاید تا حدی بدیع نیز باشد صورت نخواهد پذیرفت. نگارندگان تحقیق فوق داعی به این معنا هستند که امر پیشرفت درون­گفتمانی بوده و متناسب با فرهنگ و آهنگ هر ملت است و در نتیجه قابل الگوبرداری نمی­باشد. در عین حالیکه متاثر از ارزش­های درون هر جامعه نیز می­باشد. با این تقریر که ارزش­های هر نظام درون اهداف قابل تحققش خرد و اشراب می­شود و زمانیکه نظام برای تحقق اهداف و در نتیجه کارآمدی خود تلاش می­کند مومن به ارزشهایش نیز می­باشد. البته تعیین ارزشها و بالتبع تعریف اهداف در قالب روش­شناسی تحلیل منطقی یا آگزیوماتیک صورت خواهد پذیرفت.