نقش فلسفه در شهرسازی اسلامی و ایرانی

شهرسازی اسلامی و ایرانی موضوعی است که سال ها از سوی جامعه علمی و مسئولین کشوری مورد تاکید قرار گرفته است و صاحب نظران بر این عقیده اند که دیگر شهرسازی وارداتی جوابگوی نیاز مردم و جامعه امروزی نمی باشد و باید شهرسازی و معماری متناسب با فرهنگ، اندیشه ها، ایدئولوژی ها و ارزش های مردمی ارائه شود. امروزه در کشور ما بخش عمده شکل گیری شهرها، نتیجه یک فرایند تصمیم گیری و هماهنگ و از پیش حساب شده نیست بلکه انبوهی از کنش و واکنش های گوناگون و نیروهای مختلفی شهرهای ما را تحت تاثیر خود قرار داده اند. در بسیاری از موارد نظریاتی که از کشورهایی دیگر وارد کشور عزیزمان می شود نظریاتی هستند که در کشورهای مبدا هم ارزشمند نیستند و با شکست روبرو شده اند. در برخی از فعالیت های شهرسازی به مقولات اسلامی و ایرانی پرداخته می شود ولی این فعالیت ها به صورت متداوم و متوالی نبوده و گاه بر اساس تفکرات، ایدئولوژی های و فلسفه ی کشورهای دیگر(کشورهای اروپایی و آمریکایی) تعریف و اجرا می شوند که خود دلیل اصلی ناکارامدی این فعالیت ها می باشد. این مقاله بر آن است تا اهمیت و نقش فلسفه در علم شهرسازی اسلامی و ایرانی را مشخص کرده و مبانی نظری و علوم انسانی از جمله فلسفه را به عنوان پایه و اساس شهرسازی اسلامی و ایرانی بر شمارد و بر این باور است که با تدوین فلسفه، علوم انسانی، ارزشهای دینی، شرایط محیطی و اجتماعی می توان مسیر روشن تری را نسبت به گذشته برای ساخت و بهبود فضای شهرها به ارمغان آورد.