مطالعه خوردگی سیمان و پکر در چاه های تزریقی کربن دی اکسید تحت شرایط فوق بحرانی

امروزه تزریق دی‌اکسید‌کربن به مخازن نفتی به منظور ازدیاد برداشت نفت و ذخیره سازی به لحاظ زیست‌محیطی و اقتصادی اهمیّت بسیاری یافته است. در این پژوهش، مطالعات خوردگی سیمان در معرض محیط فوق بحرانی دی‌اکسید‌کربن تحت شرایط استاتیکی و دینامیکی توسط آنالیزهای شیمیایی و فیزیکی مورد بررسی قرار گرفته است و عدم تشابه خوردگی در دو حالت (استفاده از دی‌اکسید‌کربن گازی و دی‌اکسید‌کربن مایع)، با اندازه‌گیری پارامترهای مقاومت فشاری، تراوایی و عمق نفوذ بررسی شد. همچنین، خوردگی دی‌اکسید‌کربن بر روی مواد لاستیکی می‌تواند باعث بروز حوادثی از جمله خرابی المان مسدود کننده و ایجاد فشار مداوم در لوله جداری شود و از آنجایی که عملکرد مواد لاستیکی رابطه مستقیمی با عملکرد آب بندی توسط توپک ها (پکرها) دارد، بر روی ایمنی تولید چاه های تزریقی در عملیات ازدیاد برداشت تاثیر می‌گذارد. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان خوردگی با افزایش دما و زمان در معرض قرار گرفتن در هر دو حالت فاز دی‌اکسید‌کربن شدیدتر می‌شود. این در حالی است که خصوصیات کششی و سختی بعد از خوردگی بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابند و خوردگی در محیط فاز مایع بسیار شدیدتر از محیط دربرگیرنده‌ی فاز گاز دی‌اکسید‌کربن است. بنابراین در انتخاب مواد لاستیکی و نیز طراحی پکرها و اجرای عملیات ازدیاد برداشت نفت با استفاده از دی‌اکسید‌کربن، باید ملاحظات خوردگی به طور کامل مد نظر قرار گیرد.