بررسی اثر دماهای مختلف بازدارنده فولاد میکروآلیاژی x70 محیط ترش در محلول یک مولار اسید سولفوریک

خوردگی یکی از پرهزینه‌ترین مسائل و مشکلات برای صنعت می‌باشد که سبب اتلاف هزینه‌های بسیار زیاد و صرف وقت و کار نیروی انسانی در این زمینه می شود. این هزینه‌ها می‌تواند به طور مستقیم در استفاده از رنگ ها و مواد بازدارنده در فرآیند خوردگی، تعمیر قطعات فلزی و یا استفاده از فولاد صرف گردد و یا به طور غیرمستقیم در هزینه‌های ناشی از خرابی، خطرات زیست‌محیطی، تعطیلی ویا ازکارافتادگی یک کارخانه تاثیرگذار باشد. این تحقیق با هدف اثر دما بر رفتار خوردگی فولاد میکروآلیاژی x70 محیط ترش در محلول یک مولار اسید سولفوریک در حضور بنزومیدازول و متی بنزومیدازول انجام شد. با افزایش دما از 25 تا 45 و 65 درجه سانتی گراد در مورد بازدارنده بنزومیدازول لایه محافظ تشکیل شده بر روی سطح شکسته شده و در دمای 25 درجه سانتی گراد کمتر تشکیل می شود در نتیجه این پدیده جذب بهتری بر روی لایه پسیو شکل می گیرد و انتقال الکترون به تاخیر می افتد، در ادامه بازدارنده بنزومیدازول با افزایش دما تا 65 درجه دچار تغیر و دستخوش شده و ب طوری که لایه محافظ مجددا افزایش می یابد و جریان خوردگی کاهش نمی یابد. از این کاهش و افزایش جریان خوردگی بر می آید که در دمای 45 درجه سانتی گراد یک لایه محافظ ایجاد می شود که دارای چسبندگی و استحکام نسبی بوده و با افزایش دما تا 65 درجه سانتی گرادلایه محافظ در پتانسیل کمتری شروع به تشکیل میکند با این حال لایه محافظ در مورد این بازدارنده اصلا توصیه نمی شود این امر به خصوص در فولاد میکروآلیاژی x70 به وضوح قابل مشاهده است. بهترین دمای کاری بنزومیدازول و متیل بنزومیدازول در دمای اتاق هر دو بازدارنده با افزایش میزان آن ها در محلول خوردگی باعث بهبود مقاومت به خوردگی می شوند.