بهبود مقاومت به خوردگی اتصالات جوش فولاد زنگ نزن 304 با استفاده از لرزش الکترومغناطیس

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اعمال لرزش الکترومغناطیس در حین جوشکاری بر رفتار خوردگی اتصالات فولاد زنگ‌نزن آستنیتی 304 در محلول nacl 3.5% می‌باشد. به این منظور جوشکاری با استفاده از فرایند gtaw تحت ولتاژهای لرزش 0، 15 و v 30 و با فلز پرکننده er310 انجام شد. بررسی‌های ریزساختاری اتصالات ایجاد شده توسط میکروسکوپ‌های نوری و الکترونی روبشی (sem) انجام گرفت و رفتار خوردگی فلزات جوش با آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به تصاویر متالوگرافی مشخص شد اعمال لرزش الکترومغناطیس سبب شکسته شدن دندریت‌های ستونی درشت با اندازه میانگین µm 74/637 و تبدیل آنها به دندریت‌های ریز هم‌محور با اندازه میانگین µm 5/58 شده است. آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک نشان داد فلز جوش پتانسیل خوردگی بالاتر و جریان خوردگی کمتری نسبت به فلز پایه دارد. همچنین ریزدانه شدن ساختار در اثر اعمال لرزش سبب افزایش پتانسیل حفره‌دار شدن از v 30/0 به v 47/0 و در نتیجه بهبود مقاومت در برابر خوردگی حفره‌ای گردید.