بررسی رابطه بین هوش هیجانی و هوش معنوی با هوش سازمانی

با ظهور عصر اطلاعات و ارتقاء ارزشمندی ارتباطات انسانی و بروز موقعیت‌های استراتژیک سازمانی، نظریه هوش عاطفی رشد چشم گیری یافته و از مباحث پر طرفدار سازمانی شده ‌است. همچنین، هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار حل مشکل است که فرد را در جهت هماهنگی با پدیده های اطراف و دستیابی به یکپارچگی درونی و بیرونی یاری می نماید و باعث بهبود عملکرد می شود. از طرفی سازمان مجموعه ای از مرزهای نسبتاً شناخته شده، یک نظام خاص، سلسله مراتب اختیاری، سیستم های ارتباطی و سیستم هماهنگ کننده اعضاست. بسیاری از دانشمندان برای سازمان ها نوعی قابلیت و توانایی به نام هوش سازمانی قائل هستند که ترکیبی از هوش ماشینی و هوش انسانی است. بدیهی است همچنان که در دنیای پر طلاتم بشری انسان هایی کاراتر خواهند بود که از درجه هوشی بالاتری برخوردار باشند، قطعاً در دنیای سازمانی نیز وضع به گونه ای است که مدیران سازمان ها برای پویایی و افزایش کارایی سازمان خود راهی جز بهره گیری از این جریان هوشمند ندارند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش هیجانی و هوش معنوی با هوش سازمانی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان بیمارستان زینبیه شیراز در بر می گیرد، که از میان آنها 80 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی مایر و سالوی، هوش معنوی کینگ و هوش سازمانی آلبرخت می باشد. نتیجه حاصل از آزمون این پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و هوش معنوی با هوش سازمانی در بیمارستان زینبیه شیراز رابطه ای برقرار نیست.