بررسی اثر رویکرد مدیریت مشارکتی منابع انسانی بر روی نوآوری پایدار بنیادین با تاکید بر اشتراک دانش

هدف از نوشتن این مقاله واکاوی مباحث تئوریکی مباحث مرتبط به رویکرد مدیریت مشارکتی منابع انسانی بر نوآوری پایدار بنیادین با تاکید بر اشتراک دانش می‌باشد. به خصوص در این مقاله پیشنهادات و نظریاتی در زمینه ی مدیریت مشارکتی منابع انسانی و همچنین نوآوری پایدار بنیادین در سازمان و نقش میانجی اشتراک دانش مطرح گردیده است. به طور مثال، در این مقاله پیشنهاد شده که مدیریت مشارکتی سبب افزایش تعهد، خودمدیریتی و استقلال کارکنان شده و بیست روش مدیریتی مشارکتی منابع انسانی معرفی گردید و سپس خلاقیت و نوآوری بنیادی و ریشه ای را در تولید محصولات، خدمات، فرآیندهای جدید بهبود بخشیده و اثرات زیست محیطی و اجتماعی نوآوری بنیادی در سازمان ها مورد توجه قرار میگیرد. همچنین اشتراک دانش سبب مشارکت و تعامل کارکنان در انتقال دانش شده است و این تعامل کارکنان، به ویژه در میان افرادی که دارای انواع مختلف دانش هستند، توانایی سازمانی برای نوآوری پایدار را افزایش می دهد، و به ایجاد جو فکری در سازمان کمک می کند که این می تواند از نوآوری حمایت کند. در این مقاله به بررسی اثر رویکرد مشارکتی منابع انسانی بر روی نوآوری پایدار بنیادی با تاکید بر اشتراک دانش اشاره شده، و هریک از روش های مدیریت مشارکتی منابع انسانی بر روی نوآوری با توجه کسب دانش مورد تحلیل قرار گرفته و در انتها نیز چارچوب مفهومی برای فهم بهتر این ارتباط ارائه گردیده است.