معیار اثبات در دعاوی کیفری در دادرسی کیفری ایران و انگلستان

معیار اثبات در پرونده‌های کیفری، رسیدن دادرس به قناعت وجدانی است. در واقع ملاک قضاوت و رای، یقین درونی است که برای دادرس حاصل می‌گردد و این مهم با ارزیابی دلایل مطرح‌شده در پرونده کیفری برای وی حاصل می‌شود. دادرس در پرونده‌های کیفری دست به دو اقدام می‌زند: بازسازی وقایع مادی ‌که در گذشته اتفاق افتاده‌ است و نیز تطبیق با قانون و اقدام به صدور حکم. بااین‌حال، دقت بیشتر آشکار می‌سازد که میان این دو مرحله گامی بنیادین موجود است که اهمیتی اساسی در تدارک دادرس برای صدور حکم کیفری دارد و آن مرحله ارزیابی دلایل از سوی دادرس است که از آن به مرحله «اقناع وجدانی دادرس» نیز تعبیر می‌گردد. در این مقاله بر آنیم ضمن ارایه تحلیلی دقیق از مفهوم و ماهیت ارزیابی ادله و اقناع وجدان و روش دستیابی به آن، با بررسی معیار اثباتی «فراتر از شک معقول» به عنوان معیار اثباتی در موارد کیفری در کشورهای کامن‌لا، تفاوت‌ها و شباهت‌های این دو معیار اثباتی نمایانده شود.