روش‌های سنجش آماری خطر جرم

اگرچه نخستین روش در سنجش آماری خطر جرم، روش ایستاست که در آن صرفاً به محاسبات آماری عوامل خطر ایستا و پیشینه‌ای مانند سابقه محکومیت کیفری بزهکار توجه می‌شود. باوجود این، توجه نداشتن به عوامل پویا و متغیری مانند اعتیاد کنونی بزهکار به مواد مخدر موجب ناتوانی این روش در سنجش دقیق خطر جرم گردیده است. به همین دلیل به‌تدریج روش‌های دیگری نظیر سنجش آماری پویا و سنجش ترکیبی آماری/ بالینی ابداع گردیده است که در راستای افزایش دقت در سنجش‌ها به عواملی نظیر «نیاز جرم‌زا» و میزان «تاثیرپذیری» بزهکاران از برنامه‌های اصلاحی- درمانی توجه می‌شود. نیازهای جرم‌زا تعبیر دیگری برای عوامل خطر پویایی‌اند که در وضعیت کنونی فرد موثرند و برطرف نمودن آن‌ها می‌تواند موجب کاهش خطر جرم از طریق اصلاح و درمان بزهکاران گردد. مطالعه آخرین تحولات سنجش آماریِ خطر جرم نشان می‌دهد که نه‌تنها این رویکرد مخالفتی با اندیشه بازپروری ندارد، بلکه با تاکید بر سه اصلِ خطر، نیاز و تاثیرپذیری، زمینه مناسبی را برای شکل‌گیری یک بازپروری هدفمند فراهم می‌سازد.