>
Fa   |   Ar   |   En
   اهلیت شخص حقوقی در قراردادهای مجانی  
   
نویسنده شریعتی نسب صادق
منبع مطالعات حقوق خصوصي - 1398 - دوره : 49 - شماره : 4 - صفحه:677 -695
چکیده    هرچند در حقوق ایران از اهلیت عام شخص حقوقی سخن می‏رود (ماده 588 ق.ت.)، اهلیت اشخاص حقوقی در قراردادهای مجانی از جهاتی مورد تردید است: 1. آیا شخص حقوقی معنای احسان را درک می‏کند و تبرع به او قابل انتساب است؟ 2. انجام یا پذیرش بخشش با ماهیت و هدف اشخاص حقوقی، به‏ویژه اشخاص تجاری سازگار است؟ 3. اهلیت دولت و اشخاص حقوق عمومی در بخشش‏ها چه حدودی دارد؟ 4. در قراردادهای مجانی ویژه‏ای چون وصیت و وقف و کفالت محدودیتی برای اشخاص حقوقی هست یا خیر؟ با تحلیل هدف بخشش‏ها و با استقراء از عقود مجانی، به‏عنوان قاعده عمومی باید گفت که جز در مواردی که روابط و انگیزه‏های انسانی بر روابط مالی پیشی بگیرد (مانند وصیت)، یا ماهیت عمل حقوقی به‏گونه‏ای باشد که مختص اعمال انسانی است (مانند وضع مکفول در عقد کفالت)، یا قبول و انجام بخشش، با موضوع و هدف و فلسفه شخص حقوقی ناسازگار باشد (مانند بخشش شرکت‏های دولتی)، هر بخششی را می‏توان در مورد اشخاص حقوقی نیز تصور کرد؛ خواه شخص حقوقی در مقام بخشنده باشد یا در مقام طرف بخشش.
کلیدواژه احسان، اساسنامه، اهلیت، بخشش، تبرع، شخص حقوقی، شخصیت حقوقی، شرکت، قراردادهای مجانی.
آدرس دانشگاه تهران, دانشکده حقوق و علوم سیاسی, ایران
پست الکترونیکی shariatina@ut.ac.ir
 
   Legal Person’s Capacity in Gratuitous Contracts  
   
Authors Shariatinasab Sadegh
Abstract    In Iran law often believed that legal persons have full and complete capacity (Article 588 Commerce Act). But there are some doubts about legal person’s capacity in gratuitous contracts: 1. whether legal person can understand beneficence means and if such a sense is imputable to legal person? 2. Is gratuitous contracts compatible with legal person’s aims and nature; especially with commercial companies? 3. What is the range of state and public institutions capacity to gratuitous contracts? 4. Is there any capacity restriction to special gratuitous contracts such as testament; endowment; and personal suretyship? By analyzing the purpose of gifts and by induction from gratuitous contracts, except to cases which human relations and motivations are more important than financial aspects (such testament), or when a contract naturally specialized for human (such suretyship), or when gratuitous contract is incompatible with the subject, aim, and philosophy of the legal person, as a general rule any beneficence contract can be signed from legal person; whether as donor or donee.
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved