ضرورت موافقت زوج برای خروج زوجه از کشور

براساس مبانی فقه امامیه، خروج زوجه از منزل منوط به اذن زوج است. در نظام حقوقی ایران، خروج از کشور برای زنان متاهل، منوط به موافقت کتبی شوهر و در موارد اضطراری، اجازۀ دادستان است. این قانون با چالش‌های متعددی مانند استقراء ناقص و وجود نقاط ضعف در شناخت دقیق ماهیت و مصادیق اضطرار و التزام دخالت دادستان در قرارداد خصوصی نکاح روبه‌روست. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی پیرامون مادۀ 19 و بند 3 مادۀ 18 قانون گذرنامه و اصلاحیۀ آن در مسائلی مانند اطلاق یا تقیید حق منع شوهر و طریقیت یا موضوعیت داشتن موافقت شوهر، تامل کرده و به راهکارهایی جهت برون‌رفت از مشکلات حقوقی ناشی از آن دست یافته است که اسقاط حق منع شوهر و عدم لزوم صدور اجازۀ دادستان در برخی موارد، حکومت قاعدۀ لاضرر بر ادلۀ حق منع شوهر و عدول از عنوان اضطرار به‌عنوان عسر و حرج، از جملۀ آنهاست.

The necessity of the husband’s permission to wife for getting out of the country Based on Imameie’s jurisprudence

Based on the principles of Imameie’s jurisprudence, the departure of a woman from the house requires the permission of her husband. Therefore, in the legal system of Iran, leaving the country for married woman is subject to the written consent of her husband, and in cases of emergency, with the permission of the prosecutor. Hence, Article 3 § 18 of the passport law faces numerous challenges. Such as inadequate induction, the existence of weaknesses in the accurate recognition of the nature and instances of urgency and the involvement of the prosecutor in a private marriage contract. The present study has done with a descriptive analytic method to study the law and its amendment, to investigated its various issues.Therefore, it has come up with solutions to get out of legal troubles.