موازین ارزیابی رقابتی ادغام‌های ناظر بر مالکیت‌های فکری

ادغام بنگاه‌ها با هدف دستیابی به دارایی‌های فکری در دو دهۀ اخیر، روند فزاینده‌ای یافته و به همان اندازه، حساسیت حقوق رقابت در کنترل موثر آنها نیز فزونی گرفته است. اگرچه حقوق رقابت موازین کلی ناظر بر ادغام‌ها را در حیطۀ مالکیت‌های فکری نیز به‌طور همسانی اعمال می‌کند، ویژگی‌های این دست دارایی‌ها مستلزم لحاظ مولفه‌های خاصی است که در چارچوبی نظام‌مند، امکان ارزیابی دقیق وضعیت رقابتی آنها را امکان‌پذیر سازد. این مقاله می‌کوشد تا با تعمق در راهکارهای حقوق آمریکا و اتحادیۀ اروپا، به ابعاد خاص ادغام‌های حول حقوق فکری بپردازد و تاثیرات آن بر نوآوری و پیشرفت تکنولوژیک را آشکار ساخته و در نهایت سرنوشت رقابتی ادغام‌های یادشده را تعیین کند؛ درحالی‌که پیچیدگی موضوع و تحولات روزافزون، نظام‌های حقوقی را به سمت بازنگری شاخص‌های ارزیابی ادغام‌ها و تمرکز هرچه بیشتر بر ویژگی‌های بازارهای پرتحول نوآوری و فناوری سوق داده است، رهیافت کنونی نظام رقابتی ادغام در حقوق ایران، در غیاب سیاست رقابتی مشخص در قبال مالکیت‌های فکری، در بند کاستی‌ها و ابهامات و رویکردهای خطایی گرفتار آمده که نیازمند اصلاح جدی و تدارک چارچوب حقوقی شفاف و جامع است.