پویایی و پایایی حرکت جوهری و معنابخشی به زندگی

ناپایداری، تغییر و گذران دنیا و داشته‌های انسان، یکی از رنج‌های همیشگی اوست که منجر به بی‌معنایی زندگی شده و انسان که همواره طالب بقاء و آسایش و ثبات است، دچار یاس و ناامیدی می‌شود. مسئله اصلی این جستار، تبیین رابطه میان پویایی و پایایی حرکت جوهری و معنای زندگی است. ره‌آورده به دست آمده نشان‌گر آن است که انسان و جهان ماده، بنابر حرکت جوهری همواره در حال صیرورت و پویایی هستند. این امر دربردارنده توهمِ بی‌ثباتی جهان، به سبب حرکت جوهری است که با ایجاد ناپایداری در جهان ماده، دلهره معنا و اضطراب هستی را در انسان پدید می‌آورد؛ اما با بررسی دقیق، درمی‌یابیم که نفس با حرکت جوهری اشتدادی، از حدوث جسمانی گذر کرده و به تجرد برزخی دست می‌یابد و این تجرد سبب انشاء تمامی ادراکات در نهاد (مرتبه خیال متصل) انسان می‌شود. بر اساس این تئوری، تمثلات حاصل از ادراکات زندگی، به موازات بقاء نفس (به عنوان علت ایجادی صور مثالی)، همواره باقی‌اند. بقائی که می‌تواند اضطراب و دلهره برآمده از فنا و گذران بی‌وقفه جهان و زندگی انسان را تا حدی کاهش دهد.

dynamics and stability of substantive movement and meaning to life

instability, change, passing the time, and human possessions are among his constant sufferings that make living meaningless and hence, human being, who always seeks everlasting, peace, and stability, becomes disappointed and frustrated. the main purpose of this paper is to explain the relationship between the dynamics and stability of substantial movement and the meaning of life. the result obtained indicates that human and the physical world are always evolving and dynamic due to the substantive movement. this implies the illusion of instability in the universe, due to the substantive movement which, by creating instability in the physical world, creates the apprehension of the meaning and anxiety of existence in man. but upon careful examination, we find that the soul, by intensifying substantial motion, transcends physical existence and attains purgatory abstraction, which causes the composition of all perceptions in the human body (the stage of connected imagination). according to this theory, representations of life perceptions always remain parallel to the survival of the soul (as the cause of the creation of ideal forms). this type of survival, to some extent, can reduce the anxiety and apprehension that are resulted from the destruction and uninterrupted passage of the time and human life.