شیوه های ارتقای سلامت معنوی در معارف علوی

سلامت معنوی از ‌لحاظ اختلاف در مفهوم معنویت، جهان‌بینی و نظام‌های ارزشی، مقولة پیچیده‌ای است که با توجه به بینش خاص هر گروه، تعریفی خاص می‌یابد. از طرفی اعتقاد به نظام احسن متضمن خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و معادشناسی است. پس اعتقاد به نظام احسن به ‌عنوان آموزه‌ای عقلانی در ادیان آسمانی می‌تواند راهبردهای موفقی در ارتقای سلامت معنوی پیش کشد. هدف این پژوهش، تبیین شیوه های ارتقای سلامت معنوی در معارف علوی می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی از نوع کیفی استفاده شد و اصول سلامت معنوی از منظر امام علی (ع) و نهج البلاغه تحلیل و بررسی شدند. نتایج به دست آمده اصول سلامت معنوی را شامل: خدامحوری، خردورزی (غایت‌شناسی، حق‌گرایی و پرهیز از باطل، دوستی با مردم، پرسش‌گری، اعتدال‌گرایی، تدبیر و...)، اخلاق مداری، محبت محوری (عشق محبت به خوبان و ابرار، محبت به الله (تبارک و تعالی)، محبت به اولیای خدا، محبت به مردم)، کرامت مداری (برابری، عدالت، آزادی، آزادی بیان)، و نوع دوستی( بزرگی ذاتی انسان، جلوه بزرگداشت مقام انسان، برخورداری از زندگی متعارف، رعایت کرامت افراد پایین دست، رعایت کرامت شخصی، کرامت انسانی و دوری از گناه) به دست آمدند. بر این اساس، تاکید می شود سلامت معنوی آینده سازان این مرز و بوم، براساس آموزه های نهج البلاغه می تواند بستری آرام و بدور از تنش در خانواده و جامعه به وجود آورد که این امر علاوه بر نتایج ارزشی و اخلاقی آن، رشد و توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور را نیز فراهم می سازد.