روش های تربیت معنوی از منظر معارف علوی

تربیت از مهمترین مقوله های مربوط به سعادت بشر است.هر نظام تربیتی حاوی چارچوب مشتمل بر مبانی، اصول، روشها و اهداف می باشد و درصدد ارائه راه هدایت مبتنی بر مبانی و متکی بر اصول با استفاده از روشهای تربیت در جهت وصول به اهداف مورد نظر است. روشهای تربیت نیز از تنوع و تعدد برخوردار است. از اهم روشهای تربیتی، تربیت معنوی می باشد. مقاله حاضر با هدف بررسی روشهای تربیت معنوی از منظر معارف علوی در چارچوب ساحتهای سه گانه روحی انسان اعماز ابعاد بینشی،گرایشی و کنشی ناظر به هدف تربیت ، در صدد معرفی نمونه هائی از این روش در نهج البلاغه و سایر کلمات آن حضرت می باشد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و با مراجعه به منابع معتبر مرتبط و استخراج نکات ناب از لابلای کلام مولا(ع) می باشد.در ساحت بینشی به موضوع شبهه زدائی و جلوگیری از وسواس ذهنی و فکری و التزام به یقین و دوری از شک و در ساحت گرایشی به روش موعظه و در بعد کنشی به روش الگوئی و امر بمعروف و نهی از منکر در معارف علوی پرداخته شده است.مهمترین یافته پژوهش آن است که جهت گیری تمام روش های تربیت معنوی در سیره و کلام امام(ع) ناظر به رضایت الهی و همسو با اهداف توحیدی است.اندیشه خدامحورانه مولای متقیان در تمام منش و روشهای معنوی مورد توصیه ایشان موج می زند.