شهادت، یک مسئولیت اجتماعی در مکتب شهید سلیمانی از منظر دینی

سعادت انسان در رسیدن به توحید است. راه رسیدن به توحید اول توجه به توحید و ربوبیت خداوند متعال و دوم ایتاء زکات و د ل کندن از غیر خداست. بهترین راه برای دل کندن از غیر خدا این است که انسان انفاق و گذشت کند و بالاترین چیزی که در این عالم ظاهر می توان از آن گذشت و آن را ایثار نمود، گذشتن از جان و شهادت در راه خداوند متعال است. انسان وقتی وارد عرصۀ شهادت می شود ممکن است قصدش تجارت باشد یعنی بخواهد جانش را بدهد و چیزی را بگیرد، این نیّت هم ارزشمند است و این شخص شهید هم به حساب می آید و ما به مقام او غبطه می خوریم اما بالاتر از این، کسی است که از سر محبت و عشق به خدا و اولیاء خدا جان خود را فدا می کند و به دنبال این نیست که چیزی در ازای این فداکاری دریافت کند. اگر کسی بخواهد در شهادت به بالاترین درجات برسد باید اخلاصش را بیشتر کند و نیتش در شهادت، محبت خدا و شکر او باشد و این تنها وقتی حاصل می شود که انسان در میدان جهاد اکبر نفسش را صیقل داده باشد و نیتش را روز به روز خالص تر کرده باشد. مدیریت جهادی نیز یک سبک مدیریتی برگرفته از فرهنگ توحیدی و اسلامی است که همه اصول، مبانی و شاخص های آن با مدیریت اسلامی منطبق است و از ویژگیهای بارز این مدیریت؛ برجسته بودن روحیه و فرهنگ پرسش گری و آگاهی بخشی، مبارزه گری، ایثار و ازخودگذشتگی ودرنهایت محو شدن اراده انسان در اراده الهی است. در این میان شهید حاج قاسم سلیمانی با اعمال یک مدیریت جهادی و انقلابی نقش موثر و کلیدی در ترجمان دوباره عمل به مسئولیت اجتماعی و زنده نگهداشتن این توصیه دینی و اسلامی نسبت به همنوعان و ملل اسلامی در جغرافیای جهان اسلام داشت. شهادت به معنای همان کشته شدن در راه خدا است و انسان نباید از نائل شدن به این فیض ناامید باشد و باید واقعاً از خدا بخواهد کشته شدن در راه حق را روزی او قرار بدهد. ثانیاً اگر کسی به حسب ظاهر توفیق نداشت به قتل در راه خدا برسد، رسیدن به اصل درجۀ شهدا ممکن است؛ به شرط اینکه انسان در میدان جهاد اکبر قدم بردارد.