سازمان حکمت محور (مبانی و نظریه ها)

مفهوم حکمت نمایانگر رشد قوای فکری و توسعه رفتار انسانی است. هوش و تجربه کافی لزوماً نشان از خرد نیست، نشانه خرد آن است که مدیر بتواند با تصمیم گیری مناسب بهترین راه را برای رسیدن به منافع مشترک بیابد. اتخاذ تصمیم یکی از مراحلی است که مدیران با کسب دانش لازم، توانمندسازی خویش و شناخت محیط پیرامون می توانند تصمیم گیری های بخردانه و آینده نگری را اتخاذ نمایند. عصر جدید، عصر کامپیوتر و دنیای مجازی، عصر اطلاعات و ارتباطات، عصر تغییرات سریع همراه با پیچیدگی ها و عصر رقابت سخت سازمان ها برای ماندن می باشد. با بوجود آمدن پدیده جهانی شدن و آغاز رقابت شدید سازمان ها در دنیای تجاری و داشتن حضور مستمر و پایدار به ناچار باید مسلح به سلاحی باشند تا بتوانند به موفقیت دست یابند. حال در چنین عصری، سازمان هایی موفق خواهند بود که به کمک ابزار مدیریتی و فناوری های نوین، از فرصت های ایجاد شده، به نفع خود استفاده کنند. سازمان هایی موفق خواهند بود که بتوانند سلاح دانش، بینش و رفتار حکیمانه ای را در مدیران و کارکنان خود ایجاد و سازمان حکمت محور را بنا نمایند. امروزه در بسیاری از سازمان ها از جمله اداره های دولتی، علیرغم بالارفتن سطح سواد و دانش کارکنان و مدیران، آنچنانکه باید و شاید، از این دانش به درستی در عمل استفاده نمی شود و سازمان ها نتوانسته اند از دانش افراد، به نحو احسن استفاده کنند. به عبارتی، با بررسی و مطالعة دقیق اداره های دولتی، این سوال پیش می آید که چرا این سازمان ها نتوانسته اند از دانش افراد برای بهبود عملکرد خود استفادۀ بهینه ای داشته باشند؛ بنابراین، در این پژوهش سعی شده است مبانی و نظریه های سازمان حکمت محور تبیین شوند.