خط مشی‌گذاری فرهنگی بر مبنای مکتب حضرت علی (ع)

تصمیم گیری در سطح کلان برای حل مسائل و مشکلات کلان توسط دولت‏ها برای رسیدن به مصالح و منافع عامه مردم را خط‌مشی‌گذاری می‌گویند. که فرآیند آن به طور کلی بعد از احساس مشکل و ادراک مشکل شامل تدوین خط مشی، اجرای خط‌مشی و ارزیابی خط‌مشی می‌شود. باید توجه داشت که علم خط‌مشی‌گذاری عمر چندانی نداشته، اما به دلیل تاثیرات عمیق آن در برطرف کردن مشکلات و مسائل عامه جامعه در زمینه‏های مختلف از جمله خط‌مشی‌گذاری فرهنگی، خط‌مشی‌گذاری فضای مجازی و خط‌مشی‌گذاری اقتصادی و غیره، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده و مورد توجه و اقبال ویژه‌ای قرار گرفته است. یکی از حوزه‏های خط‌مشی گذاری، فرهنگ است. اما به دلیل پیچیدگی موضوع فرهنگ و وسعت قلمرو تحقیقات در زمینه شناخت شناسی فرهنگ و از همه مهمتر عدم وجود ساختار، فرآیند خط‌مشی‌گذاری که خود امری نیازمند دقت و تمرکز است، در این زمینه بسیار پیچیده می‌شود؛ بنابراین خط‌مشی‌گذاری فرهنگی نسبت به سایر زمینه‏ها حائز اهمیت و دقت فراوانی از سوی خط‌مشی گذاران می‌باشد. خط مشی فرهنگی نوعی خط مشی عمومی‌است که عرصة فرهنگ را در کانون توجه خود دارد. سیره فرهنگی امام علی (ع) در نهج‌البلاغه نمود می‌یابد. نهج البلاغه مجموعه‌ای از کلمات کسی است که خود را امام، رهبر و‌هادی جامعه می‌داند. نهج البلاغه که نقش اول را در فرهنگ سازی دارد، محتوی فرهنگ عمومی‌و خصوصی جامعه می‌باشد. در واقع، نهج البلاغه آینه تمام نمای راه‌ها و چاه‌ها، سعادت‌ها و شقاوت‌هاست. در این تحقیق سعی شده از تا در مورد خط مشی گذاری فرهنگی و دلیل توجه و پرداختن به آن پرداخته شود و مطالبی در مورد خط مشی، خط مشی‌گذاری فرهنگی، رویکردهای مطرح در زمینه خط‌مشی‌گذاری فرهنگی، خط مشی گذاری و اسلام، تاثیرگذاری آموزه‌های دینی در خط مشی گذاری فرهنگی، فرهنگ سازی از دیدگاه امام علی (ع) ارائه شده است. در نهایت با توجه به مطالب ارائه شده به نتیجه گیری در مورد خط مشی‌گذاری فرهنگی و پیشنهادهایی در این زمینه پرداخته شده است.