مجازی شدن آموزش و روش مناسب آموزش علوم تجربی: با تمرکز بر آموزش فیزیک

کرونا با توجه به تحمیل اجرای آموزش های مجازی، می تواند فرصتی مهیا سازد برای بازاندیشی جدی و انجام اصلاحات عملی ای که مدت هاست در ساحت اندیشه و نظر قبول کرده ایم ولی نتوانسته ایم در ساحت عمل آن ها را اجرایی کنیم. در این مقاله، به روش کتابخانه ای و تحلیلی، به این مسئله برداخته می شود که مجازی شدن کلاس ها، چگونه می تواند فرصتی عملی مهیا سازد تا نگرش و، به دنبال آن، اعمالِ ما نسبت به آموزش و کلاس متحوّل گردد. کلاس های درس ما، به رغم برخی تلاش ها، همچنان ماهیتی انقیادی دارد و تلقی سنتی بر کلیت آن حاکم است. در تلقی سنتی از کلاس درس، تاکیدِ بیشتر بر حافظه محوری، استادمحوری و جزوه خوانی است. اکنون با مجازی شدن کلاس ها، لزوم کنارزدن این تلقی سنتی از کلاس را بیش ازبیش درک می کنیم؛ زیرا اساساً در عمل این امکان وجود ندارد که بتوان کلاس (با تلقی) سنتی را به فضای مجازی انتقال دهیم. با درک این نکته، عزم جدی در ما ایجاد می-شود که، در ساحت عمل، تلقی سنتی از کلاس درس را کنار بزنیم. در این راستا، برخی از پژوهش گران کلاس «کلاب هاوسی» را به عنوان بدیلی برای کلاس سنتی پیشنهاد داده اند که مولفه ی اصلی اش، وجود «گفت وگوی علمی زنده و پُر از درگیری» در کلاس درس است. دراین مقاله، به توضیح و تدقیق ایده ی کلاس «کلاب هاوسی» پرداخته می شود. بدون آنکه نامطلوبیت تلقی معیوب سنتی از کلاس درس انکار شود و یا مطلوبیت ایده آل های مد نظر کلاس «کلاب هواسی» زیرسوال برود، نشان داده می شود که برخی از کدهای روش شناسانه ی تدریس در کلاس های علوم تجربی به خصوص فیزیک، نمی تواند کاملا منطبق بر چیزی باشد که از کلاس «کلاب هاوسی» انتظار داریم. توضیح داده می شود که گفت وگوهای درگیرانه ای که در هنگام آموزش فیزیک باید مورد توجه قرار گیرند، به کدام یک از بخش های آموزش مربوط می باشند.

virtualization of education and the appropriate method of teaching experimental sciences: focusing on physics education

کرونا با توجه به تحمیل اجرای آموزش های مجازی، می تواند فرصتی مهیا سازد برای بازاندیشی جدی و انجام اصلاحات عملی ای که مدت هاست در ساحت اندیشه و نظر قبول کرده ایم ولی نتوانسته ایم در ساحت عمل آن ها را اجرایی کنیم. در این مقاله، به روش کتابخانه ای و تحلیلی، به این مسئله برداخته می شود که مجازی شدن کلاس ها، چگونه می تواند فرصتی عملی مهیا سازد تا نگرش و، به دنبال آن، اعمالِ ما نسبت به آموزش و کلاس متحوّل گردد. کلاس های درس ما، به رغم برخی تلاش ها، همچنان ماهیتی انقیادی دارد و تلقی سنتی بر کلیت آن حاکم است. در تلقی سنتی از کلاس درس، تاکیدِ بیشتر بر حافظه محوری، استادمحوری و جزوه خوانی است. اکنون با مجازی شدن کلاس ها، لزوم کنارزدن این تلقی سنتی از کلاس را بیش ازبیش درک می کنیم؛ زیرا اساساً در عمل این امکان وجود ندارد که بتوان کلاس (با تلقی) سنتی را به فضای مجازی انتقال دهیم. با درک این نکته، عزم جدی در ما ایجاد می-شود که، در ساحت عمل، تلقی سنتی از کلاس درس را کنار بزنیم. در این راستا، برخی از پژوهش گران کلاس «کلاب هاوسی» را به عنوان بدیلی برای کلاس سنتی پیشنهاد داده اند که مولفه ی اصلی اش، وجود «گفت وگوی علمی زنده و پُر از درگیری» در کلاس درس است. دراین مقاله، به توضیح و تدقیق ایده ی کلاس «کلاب هاوسی» پرداخته می شود. بدون آنکه نامطلوبیت تلقی معیوب سنتی از کلاس درس انکار شود و یا مطلوبیت ایده آل های مد نظر کلاس «کلاب هواسی» زیرسوال برود، نشان داده می شود که برخی از کدهای روش شناسانه ی تدریس در کلاس های علوم تجربی به خصوص فیزیک، نمی تواند کاملا منطبق بر چیزی باشد که از کلاس «کلاب هاوسی» انتظار داریم. توضیح داده می شود که گفت وگوهای درگیرانه ای که در هنگام آموزش فیزیک باید مورد توجه قرار گیرند، به کدام یک از بخش های آموزش مربوط می باشند.