بررسی راهکارهای تامین امنیت محیطی شهر دوستدار کودک توسط مدیریت شهری

هم‌گام با افزایش جمعیت کره‌ی زمین شهرها نیز گسترده‌تر شدند و با وجود اینکه تسهیلاتی را برای زندگی راحت‎تر در اختیار شهروندان قرار دادند معضلات عدیده‌ای نیز با خود به همراه داشتند که از جمله‌ی آن‎ها می‌توان به گسترش فقر، تقسیم ناعادلانه‌ی منابع و امکانات رفاهی، افزایش آلودگی هوا و انواع دیگر آلودگی‌های زیست محیطی، افزایش ناهنجاری‌ها و خشونت محیطی و امثال آن اشاره کرد که منجر به ایجاد محیط ناسالم مخصوصاً برای زندگی کودکان شده است. این مسائل باعث شد که در دهه‌ی 90 نظریه‌ی «شهر دوستدار کودک» توسط یونیسف برای حمایت از کودکان شکل گیرد. یونیسف در جهت ایجاد شهرهای ایده‌ال برای کودکان از لحاظ کالبدی، فرهنگی و اجتماعی، شاخص‌هایی را مطرح کرده است که شامل فضای بازی و سبز، آموزش و فرهنگ، بهداشت و سلامت، دسترسی به خدمات، مشارکت در تصمیم‌گیریهای مربوط به شهر، ایمنی و سهولت تردد و امنیت کودکان می‌باشد. با نگاهی به شاخص های شهر دوستدار کودک و مطالعه مطالبی که در این خصوص موجود است چنین بدست آمد که امنیت محیطی یکی از مهم ترین مولفه ها در این خصوص و همچنین زمینه ساز دست یابی به شاخص های دیگر است. برای پاسخگویی به این پرسش که شهرداری ها به‎عنوان یکی از متولیان اصلی اجرایی کردن شاخص های شهر دوستدار کودک چگونه می توانند در تامین امنیت محیطی شهر دوستدار کودک نقش ایفا کنند، از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شد و با مطالعه منابع مرتبط با موضوع، اهم مواردی که پاسخگوی سوال تحقیق بود در سه حیطه تعاریف، شاخص های شهر دوستدار کودک و راهکارهای تامین ایمنی و امنیت محیطی کودکان دسته بندی و نگارش شد و در پایان نیز پیشنهاداتی در خصوص تامین امنیت محیطی شهر دوستدار کودک ارائه گردید.