بازشناسی معیارهای طراحی بوستان‌های محله‌ای با رویکرد شهردوستدار کودک

کودکان که از حساس‌ترین گروه‌های سنی در جوامع امروز می‌باشند، مورد بی‌توجهی طراحان و معماران قرار گرفته‌اند؛ با توجه به بسط مفهوم شهر دوست‌دار کودک در سال‌های اخیر، نقش کودکان در جامعه در حال بازگشت به جایگاه خود می‌باشد؛ یکی از فضاهایی که کودک در آن رشد کرده و شخصیت او تکامل می‎یابد، بوستان‌ است. امروزه بوستان‌های محلی به قراردادن وسایل بازی ساده برای کودکان در محیطی مجزا بسنده می‌کنند در صورتی که طراحی مناسب کودکان فراتر از این است. این پژوهش در راستای طراحی بوستان‌های محلی متناسب با کودکان جهت دستیابی به شهر دوست‌دار کودک با تحلیل اسنادی و شیوه استدلال منطقی، الگویی را برای طراحی بوستان‌های محلی دوست‌دار کودک مطرح می‌کند. الگوی طرح شده در این پژوهش به پژوهشگران و طراحان برای افزایش کیفیت طراحی بوستان‌های محلی کمک خواهد کرد.