باغ مسجد: ایده‌ای برای ساخت فضای پرورش و تربیت کودک

مساجد در گذشته کارکردهای متنوعی داشته‌اند؛ آن‌ها با معماری‌های دلکش و روح‌انگیز خود مکانی برای یادگیری و علم‌اندوزی، رفع اختلافات و منازعات و محفلی برای آگاهی از مسائل و مشکلات مردمان جامعه به شمار می‌رفته‌اند. اما امروزه، بسیاری از کارکردهای این اماکن مغفول مانده است در حالیکه می‌توانند ظرفیتی عظیم و بی‌بدیل برای فعالیت در حوزه کودک به شمار آیند. ظرفیتی که در رویکرد تربیت دینی خود را بیشتر نمایان می‌کند و می‌تواند بسترساز خَلق خاطراتی شیرین از دوران کودکی باشد. امری که در شکل‌گیری «حس خود» و در نهایت، گرایش فرد به مسائل دینی منشا اثر است. اما در این میان یکی از مهم‌ترین کاستی‌های مساجد در حوزه فعالیت کودکان را می‌توان، عدم بهره‌گیری آن‌ها از طبیعت دانست. از آن‎‌جا که حضور کودک در طبیعت بسترساز رشد مطلوب ذهنی و شناختی اوست، مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و روش استنباطی از نوع توصیفی و اکتشافی، کوشیده است که ضمن تبیین ارتباط کودک با طبیعت به‎عنوان رکن مهم و اثرگذار تربیت، میان طبیعت و فضای روحانی مسجد تلفیق ایجاد کرده، با طرح ایده «باغ مسجد» به ایجاد محیط مناسبی جهت پرورش کودکان کمک رساند.