آرمان شهر کودکان با محوریت ورزش و بازی کودکان در شهر

با گسترش موج شهرنشینی در دنیا از سویی و افزونی جمعیت از سوی دیگر، کودکان در تحولات مدرن شهری نادیده گرفته شده و لزوم توجه به آن ها در شهرها بیش از پیش احساس می شود. ضرورت توجه به اقشار آسیب‎پذیر اجتماعی خاصه کودکان در فرایند طراحی و برنامه‌ریزی شهر، از مهمترین مقولاتی است که توجه بیشینه صاحب‎نظران و مدیران شهری را به خود معطوف داشته است. از سویی دیگر، مناسب‎سازی محیط شهر برای کودکان از طریق راهکارهای طراحی شهری، نشانگر احساس مسئولیت جامعه حرفه‎ای معماری و شهرسازی نسبت به کودکان بوده و موجب آموزش و مسئولیت‎پذیری در کودک و نوجوان می‎شود؛ توجه به کودکان و نیازهای آنان در محیط شهری، اعم از آموزش، پرورش، رشد، تفریح و به‌خصوص بازی و سرگرمی، می‌تواند در ایجاد نشاط، امید و زندگی فردای آن ها نقش به‎سزایی داشته باشد. در این زمینه، نظریات فراوانی وجود دارد که معتبرترین آن ها «شهر دوستدار کودک» می باشد که در کنار ایجاد فضایی امن برای زندگی، فضایی نوآورانه برای پرورش خلاقیت کودکان ایجاد می کند. بر این اساس، در این مقاله با رویکرد مسئله‎محور و کاربردی و با بهره گیری از روش «توصیفی- تحلیلی»، به بررسی مفاهیم و ابعاد شهرهای دوستدار کودک، ضرورت‌های ایجاد این شهرها، اهمیت طراحی فضاهای بازی به‎منظور رشد خلاقیت کودکان و مشارکت آن‌ها در فرآیند طراحی فضاهای شهری پرداخته و تدوین راهنمای طراحی فضاها و محیط های بازی شهرهای دوستدار کودک را مدنظر قرار داده است.