بررسی نقش مشارکت کودکان در طراحی شهری و ایجاد محیط‌های مناسب کودکان و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک

امروزه با وجود پیشرفت و توسعه شهرها، فضاهای شهری فاقد محیطی مطلوب و مناسب برای زندگی کودکان می‌باشند. این فضاها بخشی عمده از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص می‌دهند. از مهم‌ترین مشخصه‌های یک فضای شهری مطلوب، ورای نقش کالبدی آن، توانایی ایجاد زمینه‌های حضور فعال و نیز شکل‌گیری تعاملات اجتماعی میان شهروندان با شرایط سنی و اجتماعی متفاوت است و امروزه این موضوع به عنوان یکی از نشانه‌های توسعه یافتگی شهری به حساب می‌آید. در این میان کودکان به عنوان آسیب‌پذیرترین قشر جامعه که مسئول انتقال فرهنگ و هویت جامعه هستند و در مقایسه با سایر گروه‌های سنی، بیشترین تاثیرپذیری را از فضای اطراف خود دارند، نیازمند تطبیق شرایط اجتماعی و طراحی فضاهای شهری با نیازها و ویژگی‌های خود می‌باشند. ارتقاءکیفیت فضاهای شهری و طراحی صحیح آن‌ها می‌تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، پرورش خلاقیت و نیز تشویق تعاملات اجتماعی در کودکان موثر باشد. برنامه‌ریزی شهری زمانی که خواسته‌ها و نیازهای تمام شهروندان با توجه به اقتضای سنی را مورد توجه قرار دهد می‌تواند شهری آرمانی و مطلوب را به وجود آورد. کودکان، شهروندان یک شهرند و دارای حق و توانایی برای بهبود زندگی خود و کیفیت محیطی جامعه‏ای که در آن بزرگ می‏شوند، هستند. آن‏ها حق دارند در یک محیط سالم زندگی کنند، جایی که باید آزاد باشند و با خیال راحت حرکت کنند. جایی که برخورد اجتماعی و فرهنگی تشویق کننده‏باشد. گاهی ما فراموش می‏کنیم که این حقوق اساسی مربوط به همۀ ماست، بزرگ‏سالان و کودکان. شهری برای بچه‏ها شهری برای همه است. هدف این پژوهش، بررسی نقش مشارکت کودکان در طراحی شهری و ایجاد محیط‌های مناسب کودکان و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک است که مهم‌ترین ویژگی آن امنیت، دسترسی مناسب، ارزش‌دهی به کودکان، طراحی محیط‌های فرهنگی برای کودکان، حمل و نقل عمومی مناسب می‌باشد. روش تحقیق، بصورت کیفی می‌باشد و این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات در بستر مطالعات اسنادی است.