اثرگذاری شاخص‎های زیست پذیری شهری بر برنامه ریزی شهر دوستدار کودک (مورد پژوهی: میدان پژوهش، منطقه 9 شهر مشهد)

از دیرباز شهرنشینی در همه تمدن‌ها یکی از شاخص‌ترین نمودهای تکامل جوامع انسانی بوده است؛ به‌طوری‌که با شروع انقلاب صنعتی که منجر به توسعه شتابان و رشد بی‌رویه شهرها شد، جوامع انسانی ساکن در آن‌ها با مشکلات فراوانی مواجه شد و بر روحیه کودکان نیز اثرات منفی داشته است؛ به‌طوری که کودکان امروزه در محیط انسان ساخت و دور از محیطی طبیعی رشد می‌کند و شاهد محیط کاملاً متعلق به قشر بزرگسال است؛ به‎طوری که شهرها به عرصه‌ای برای بزرگسالان و برنامه‌ریزان تبدیل شده است و این برنامه‌ریزان است که تصمیم می‌گیرند چه فعالیتی را در کجا و به چه صورتی انجام دهند. در این میان، رویکرد زیست‌پذیری شهری، به‌عنوان بهبودِکیفیت محیط شهری، (مجموع ویژگی‌های اقتصادی، فیزیکی و اجتماعی تعریف‌ شده است) که نیاز کودکان به امنیت اجتماعی، سلامت و رفاه در سطح فردی و اجتماع را فراهم می‌کند، تحت تاثیر عوامل، زمینه‌های ناپایداری در فضا و محیط را کاهش می‌دهد؛ روش انجام این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه انجام از نوع توصیفی-تحلیلی است. روش جمع‌آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی (کتابخانه‌ای) و پیمایشی (میدانی) بوده است. جامعه‌ی آماری جهت گردآوری داده‌ها، 384 نفر از بین کارشناسان و متخصصان (جغرافیا، شهرسازی، مدیریت شهری، معماری و طراحی شهری) و ساکنان بومی به صورت تصادفی – ساده مورد پرسش قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری‌شده از پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار spss و جهت تحلیل یافته‌های بخش تخصصی از تکنیک دیمتل بهره گرفته شد؛ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد در محاسبات فن دیمتل، شاخص‌هایی از قبیل آلودگی صوتی، وضعیت ارزش اقتصادی فضا، کیفیت معابر و حس تعلق به میدان از بیشترین اثرگذاری برخوردار است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد با نظم بخشی به معابر و مسیر‌های رفت و آمد می‌توان ظرفیت میدان پژوهش را برای برنامه‌ریزی و ایجاد مکان برای کودکان فراهم ساخت و از بسترهای لازم بهره برد؛ و مسیرهای دسترسی، کاهش ترافیک و توزیع فعالیت‌های تجاری و به منظور دسترسی راحت‌تر و جهت تسهیل رفت و آمد کودکان به کار برد و زیرساخت‌ها و نورپردازی محدوده میدان را بهبود بخشید.